بررسی تاثیر قابلیت های ارتباطی بر نوآوری کارکنان با نقش میانجی خلاقیت کارکنان در اداره کل آموزش و پرورش شهر تهران

هدف این پژوهش، بررسی تاثیر قابلیت های ارتباطی بر نوآوری کارکنان با نقش میانجی خلاقیت کارکنان است. برای نیل به این هدف، پس از مطالعه و بررسی یافته های پژوهش های پیشین در قالب مبانی تئوریک تحقیق، چارچوب موردنظر ارائه شده است. روش پژوهش حاضر به لحاظ هدف از نوع کاربردی و از نظر گردآوری داده ها در زمره تحقیقات توصیفی- پیمایشی است. به منظور بررسی میدانی در تحقیق حاضر، از جامعه آماری شامل کارکنان اداره کل آموزش و پرورش شهر تهران که تعداد آنها ۱۲۰۰ نفر هستند، استفاده گردیده است. برای نمونه نیز با توجه به تعداد جامعه از جدول مورگان تعداد ۲۹۱ نفر به عنوان نمونه انتخاب شد. ابزار گردآوری اطلاعات علاوه بر مطالعات کتابخانه ای، پرسشنامه است که روایی آن با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی و پایایی آن از طریق روش آلفای کرونباخ موردتایید قرار گرفته است. برای تحلیل ابعاد چارچوب مفهومی از روش تحلیل عاملی تاییدی و همچنین به منظور بررسی میزان روابط میان ابعاد چارچوب تحقیق از رویکرد مدلسازی معادلات ساختاری (SEM) استفاده شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد قابلیت کلامی بر نوآوری کارکنان تاثیر دارد، قابلیت شنودی بر نوآوری کارکنان تاثیر دارد، قابلیت بازخور بر نوآوری کارکنان تاثیر دارد، قابلیت کلامی بر خلاقیت کارکنان تاثیر دارد، قابلیت شنودی بر خلاقیت کارکنان تاثیر دارد، قابلیت بازخور بر خلاقیت کارکنان تاثیر دارد، خلاقیت کارکنان بر نوآوری کارکنان تاثیر دارد. بنابراین قابلیت های ارتباطی بر نوآوری کارکنان با نقش میانجی خلاقیت کارکنان در اداره کل آموزش و پرورش شهر تهران تاثیر مستقیم و مثبت و معناداری دارد.

کلیدواژه ها:

واژگان کلیدی: قابلیت های ارتباطی ، نوآوری کارکنان ، خلاقیت کارکنان