تعیین شاخص های مسکن با رویکرد مسکن قابل استطاعت

قابلیت خرید مسکن قابل استطاعت (Housing affordability) به عنوان یکی از عوامل مهم تعیین کننده توسعه و پایداری اقتصادی-اجتماعی یک کشور در نظر گرفته شده است. با این حال، اندازه گیری بهینه آن همچنان نگرانی اصلی در سراسر جهان است. در دهه های اخیر، توسعه روش شناسی و تحقیقات در رویکردهای اندازه گیری قابلیت خرید مسکن (HAMA) سرعت گرفته و به طور نمایی رشد کرده است. با وجود این توسعه جهانی فشرده، تلاش های بسیار کمی برای ارائه پایه های نظری و ردیابی روندهای توسعه این رویکردها صورت گرفته است. بنابراین، این مطالعه تلاش می کند تا با بررسی چندین گزینه جایگزین از HAMA، این فاصله ادبیات را پر کند و بر مطالعات قبلی افزایش دهد. یافته ها نشان می دهند که شواهد اصلی تحقیق که ضعف ها در اندازه گیری های سنتی را خلاصه می کند عبارتند از: عدم توانایی آنها در گنجاندن ویژگی های پایداری و وابستگی بیش از حد به بعد اقتصادی. در حالی که پیچیدگی روش شناسی های نوظهور، با اینکه درک کلی از نگرانی های چندگانه که مشکلات HA را پرورش می دهد را عمیق تر می کند، اما کمتر شفاف هستند، داده های بیشتری می خواهند و محاسبات آنها بسیار خواستار است، با این تمایل بالا که طبیعت پیچیده آنها می تواند جذب آنها توسط پژوهشگران را ضعیف کند. این مطالعه نگرانی را در مورد تکیه تقریبا تنها بر رویکردهای سنتی در اصلاحات ابزار سیاست می انگیزد، با وجود ضعف های فراوان آنها. این نیاز به بازبینی را تکرار می کند و دیدگاه جدیدی ارائه می دهد، اما اطلاعات قاطعی در مورد راه های بهتر برای مفهوم سازی و اندازه گیری HA ندارد.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: مسکن ، مسکن قابل استطاعت ، توسعه پایدار.