بررسی تاثیر عوامل استرس زای چالش برانگیز و بازدارنده بر رفتار نوآورانه کارکنان با نقش میانجی گری دلبستگی شغلی

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر عوامل استرس ­زای چالش ­برانگیز و بازدارنده بر رفتار نوآورانه کارکنان با نقش میانجی گری دلبستگی شغلی انجام شده است. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان شرکت صنعتی زال ایرانیان در تهران به تعداد ۴۰۰ نفر است. با بهره ­گیری از جدول مورگان، ۱۹۶ نفر به شیوه نمونه ­گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. به منظور سنجش رفتار نوآورانه از پرسشنامه استاندارد کانتر (۲۰۰۹)، دلبستگی شغلی از پرسشنامه شاوفلی (۲۰۱۷) و عوامل استرس زای چالش ­برانگیز و بازدارنده از پرسشنامه سان و همکاران (۲۰۰۶، ۲۰۲۲) بهره گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده، از مدل معادلات ساختاری و دو نرم افزار SPSS و PLS استفاده شده است که شامل تحلیل عاملی تاییدی، مدل های ساختاری تجزیه و تحلیل مسیر و رگرسیون چندگانه است. نتایج پژوهش نشان داد عوامل استرس زای چالش­ برانگیز بر دلبستگی شغلی تاثیری مثبت و معنادار و عوامل استرس­زای بازدارنده بر دلبستگی شغلی تاثیری منفی و معنادار دارند. عوامل استرس زای چالش ­برانگیز بر رفتار نوآورانه کارکنان تاثیر مثبت و عوامل استرس زای بازدارنده بر رفتار نوآورانه کارکنان تاثیر منفی دارند. افزون بر این، دلبستگی شغلی بر رفتار نوآورانه تاثیری مثبت و معنادار دارد. در نهایت، دلبستگی شغلی رابطه بین عوامل استرس­زای چالش­برانگیز و بازدارنده و رفتار نوآورانه را میانجی­گری می­ کند.

کلیدواژه ها:

استرس زای چالش برانگیز ، استرس زای بازدارنده ، رفتار نوآورانه کارکنان ، دلبستگی شغلی