آزمون پذیرش در شناسایی خطای پایگاه های داده توزیع شده

توزیع پردازش پایگاه داده یک راه کار موثر برای بهبود سرعت آن است و کارکرد یک پایگاه داده بسیار وابسته به طراحی مناسب روش های قطعه بندی، جایگذاری و تکثیر آن است. در محیط های توزیع شده، قطعه بندی به همراه جایگذاری و نیز تکثیرشدن از نکات کلیدی این حوزه است. در رایانش ابر این قابلیت وجود دارد که عملیات قطعه بندی، جایگذاری و تکثیرشدن را به صورت پویا و در زمان اجرا انجام دهند و به کاربران این امکان را می دهند که از هر نقطه ای به داده ها دسترسی داشته باشند. در این محیط ها برای دستیابی به الزامات پایداری و قابل اطمینان بودن سیستم، تشخیص خطا به عنوان یکی از چالش های اصلی در محیط های پویا آن هم در مقیاس وسیع مطرح می­شود. پایه اکثر روش های عمومی موجود که برای تشخیص خطا روی محیط­های ابری اعمال می شود علیرغم دشواری­های شناسایی ماشین ها در این مقیاس وسیع، پایش سیستم است. این پژوهش راهکار توسعه یافته ای را برای جایگذاری و تکثیرشدن داده ها در اولین مرحله از طراحی پایگاه داده توزیعی ارایه می دهد در حالی که هیچ اطلاعای از نوع عبارات پرس و جو و درخواست داده ها در دست نیست. همچنین رهیافتی برای شناسایی خطا در محیط­های ابری مولفه گرا با استفاده از آزمون پذیرش ارایه شده است. این رهیافت بخش های ابری بدون خطایی ایجاد می کند که خودشان توانایی تشخیص خطا را داشته باشند. در این صورت، فرآیند تشخیص خطاهای سخت­افزاری موقت، خطاهای نرم­افزاری، و زمانهای عدم پاسخگویی سیستم توسط هر ماشین روی محیط ابری به صورت محلی اجرا می شود.

کلیدواژه ها:

آزمون پذیرش ، توزیع داده ها ، چارچوب BIP ، قطعه بندی ، جایگذاری ، رایانش ابر مبتنی بر مولفه ، نواحی بازگشت