قیام امام حسین علیه السلام از منظر قرآن کریم و اهل بیت و پیامد های آن بر جامعه اسلامی
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 155
فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
RVCONF03_586
تاریخ نمایه سازی: 3 تیر 1403
چکیده مقاله:
هدف از این پژوهش بررسی قیام امام حسین علیه السلام از منظر قرآن کریم و اهل بیت و پیامد های آن بر جامعه اسلامی است. روش پژوهش به صورت مروری با مطالعه اسناد و متون موجود انجام شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که از دوران بسیار دور، قبل از ولادت امام حسین(علیه السلام) و حتی قبل از بعثت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم)، بلکه از اوائل خلقت حضرت آدم(علیه السلام) در مورد قیام و نهضت امام حسین (علیه السلام) پیشگویی هایی بیان شده که پیامبران بزرگ الهی از آن آگاه بوده و به آن خبر می دادند. معصومین پیش از امام حسین(علیه السلام) نیز، ضمن اشاره به واقعه عاشورا و سرزمینی که در آن، مصائب عاشورا رخ می دهد، از سرنوشت امام حسین(علیه السلام) خبر می دادند. آنچه که بیشتر از هر چیز در زندگی امام حسین (علیه السلام) خصوصا در زمان حیات پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلم) و ازبان آن حضرت به چشم می خورد، این است که در موقعیت های مختلفی، پیامبر(صلی الله علیه و آله وسلم) از شهادت امام حسین(علیه السلام)، چگونگی و مکان شهادت حضرت سخن به میان می آوردند و این به آن خاطر است که پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله وسلم) می دانستند که بقای اسلام با شهادت امام حسین(علیه السلام) صورت می پذیرد، به همین خاطر بیشترین صحبتشان از امام حسین(علیه السلام) درباره شهادت حضرت و چگونگی آن بوده است. این پیشگویی ها در روایات متعدد در کتب شیعه و سنی آمده است. منبع این پیشگویی ها، همان کلام پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله وسلم) و به تبع، متکی بر وحی و تعالیم خداوند متعال است. روایاتی که شامل پیشگویی های شهادت امام حسین(علیه السلام) می باشد، از لحاظ قوت سند و روشنی دلالت و مفهوم، یکسان نیستند. برخی از آن ها که با بقیه روایات اشتراک مضمونی دارند، از لحاظ سند، صحیح و برخی دیگر موثق هستند؛ اما در مجموع از نظر کثرت، تواتر معنوی دارند و از گذشته علمای اسلام آن ها را پذیرفته اند. البته این موضوع یکی از مسائل مشهور و مسلم در تاریخ زندگانی امام حسین(علیه السلام) است. امام حسین(علیه السلام) با آن که می دانستند راهی جز شهادت در پیش ندارند ولی همانند پدر و جد بزرگوارشان، وظیفه ی هدایت گری و خیرخواهی را فراموش نکردند. از این رو به منظور اتمام حجت و از سر خیر خواهی و دلسوزی سخن گفتند چرا که می خواستند قاطبه مسلمین را بیدار کنند و انقلاب بزرگی در قلوب و افکار عمومی به وجود بیاورند. بنابراین با معرفی خویش وبیان اصل و نسب خویش ،از تمام جهات، اتمام حجت کردند و موقعیت خویش را تبیین نمودند؛ تا مبادا فردا روزی کسی ادعا کند که حضرت(علیه السلام) را نشناخته و به گمان این که یک فرد خارجی است ،خون آن حضرت را ریخته اند. حادثه عاشورا از لحاظ ماهیت، اهداف و آثاری که بر جای نهاد، یکی از بزرگ ترین رویدادهای تاریخ بشر است؛ چراکه قهرمان حادثه، امامی معصوم است که به منظور حفظ کامل ترین و آخرین دین الهی، جان خود را فدا کرد. بازتاب و پیامد این واقعه در ابعاد مختلف سیاسی، اجتماعی و تکوینی قابل بررسی است. این آثار سیاسی، اجتماعی و تکوینی، هر چند به حاکمیت همه جانبه ارزش های اسلامی و حکومت اهل بیت نینجامید؛ لیکن حکومت اموی را ساقط کرد و تا حدی از خطرهای این حزب کاست و مانع از هم پاشیدن اساس اسلام گردید.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فاطمه باقرپور مقدم
سطح سه حوزه، فقه و اصول، حوزه علمیه حضرت خدیجه کبری(س) تنکابن