بررسی نقش استفاده از روش های نوین آموزشی در بهبود آموزش و تدریس در مدارس ابتدایی ناحیه ۵ شهر مشهد

این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین روش های نوین آموزشی و تمایل به یاگیری مادام العمر با بهبود تدریس معلمان و یادگیری دانش آموزان مقطع ابتدایی ناحیه ۵ شهر مشهد در سال تحصیلی۱۴۰۲-۱۴۰۳ به روش توصیفی از نوع همبستگی به انجام رسیده است. جامعه آماری این پژوهش ۳۵۰ معلم می باشد. برای تعیین حجم نمونه از فرمول تعیین حجم نمونه مورگان، ۱۸۳ نفر از معلمان مقطع ابتدایی به عنوان نمونه، از طریق روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند.گردآوری داده ها با استفاده از پرسشنامه روش های نوین آموزشی، بهبود آموزش وتزل و همکاران (۲۰۱۰) صورت گرفت. در این پژوهش پایایی پرسشنامه روش های نوین آموزشی با استفاده از آلفای کرونباخ ۷۳/۰ و بهبود آموزش۷۷/۰ به دست آمد. روایی پرسشنامه ها از طریق تحلیل مولفه های اصلی بررسی شد. از آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. بر اساس نتایج به دست آمده، بین روش های نوین آموزشی و تمایل به بهبود آموزش با بهبود تدریس معلمان رابطه معناداری وجود داشت. همچنین بین روش های نوین آموزشی با تمایل به بهبود آموزش معلمان رابطه معناداری مشاهده شد.

کلیدواژه ها:

روش های نوین آموزشی ، یاگیری مادام العمر ، بهبود تدریس و یادگیری