رابطه تنظیم رفتاری هیجان و سبک زندگی با شدت درد در بیماران مبتلا به اختلال درد مزمن اسکلتی کلینیک های درد مشهد

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی رابطه تنظیم رفتاری هیجان و سبک زندگی با شدت درد در بیماران مبتلا به اختلال درد مزمن اسکلتی کلینیک های درد مشهد بود. پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی است. همچنین در این تحقیق، محقق از هر دو روش گردآوری اطلاعات میدانی (پرسشنامه) و کتابخانه ای (کتب و مقالات) برای تحقیق استفاده کرد. همچنین پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی است زیرا از نتایج آن می توان به منظور بهبود وضعیت متغیرها استفاده کرد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه بیماران مراجعه کننده به کلینیک های درد مشهد که توسط پزشک تشخیص ابتلا به اختلال درد مزمن اسکلتی گرفته باشند در سه ماهه دوم سال ۱۴۰۲ تشکیل دادند. به دلیل غیر قابل شمارش بودن تعداد اعضای جامعه آماری، به منظور برآورد حجم نمونه از فرمول پیشنهادی قاعده تباچنیک و فیدل (۲۰۰۷) استفاده شد. بر اساس فرمول پیشنهادی، تعداد حجم نمونه ۱۶۰ نفر با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس در نظر گرفته شد. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های تنظیم رفتاری هیجان کرایج و گارنفساکی (۲۰۱۹)، سبک زندگی کرن و همکاران (۱۹۹۷) و شدت درد مک گیل (۲۰۰۹) استفاده شد. بر اساس نتایج آزمون همبستگی، بین کناره گیری یا عقب نشینی با شدت درد (۱۶۸/۰=r) و بین نادیده گرفتن با شدت درد (۱۵۹/۰=r) رابطه مثبت معنادار وجود دارد. همچنین، بین کنارآمدن با شدت درد (۱۹۰/۰-=r) رابطه منفی و بین محتاط بودن با شدت درد (۲۰۲/۰=r) رابطه مثبت معنادار وجود دارد.

کلیدواژه ها:

تنظیم رفتاری هیجان ، سبک زندگی ، شدت درد ، بیماران مبتلا به اختلال درد مزمن اسکلتی.