نگاهی به آموزش مجازی در نظام آموزش و پرورش

آموزش مجازی یا الکترونیکی نوعی از آموزش می باشد، که بر خلاف آموزش سنتی، به صورت چهره به چهره و یا حضوری انجام نمی گیرد.پیدایش این نوع از آموزش سبب شده تا افراد به این پدیده روی آورده و نیازهای آموزشی خود را تا حدودی از این طریق جبران نمایند در دنیای امروز که اطلاعات روز به روز نو شده و سرعت تولید آن به چشم بر هم زدن ی کاهش یافته است، انتقال اطلاعات از فردی به فرد دیگر به عنوان هدف آموزش کاری عبث و بیهوده است؛ بنابراین هدف آموزش به آموزش بازی ابی این دانسته ها به فراخور حال هر فرد تغییر یافته است. آموزش مجازی نیز به عنوان شیوه نسبتا نوظهور به طور جد ی این هدف را دنبال می کند. هر چند این نوع آموزش و بهره وری از رسانه های مدرنی همچون اینترنت و رایانه فرصت های طلائی را برای افراد ایجاد کرده، اما وجود موانع و مشکلات در آن امکان ناپذیر است. در این مقاله سعی شده است که به بررسیاین مزایا و محدودیت ها در آموزش با کمک منابع کتابخانه ای پرداخته شود.ازجمله مزایای آموزش مجازی: سهولت دستیابی به منابع آموزشی در هر زمان و هر جا و برای هر فرد، کاهش برخی هزینه های آموزشی، امکان مرور راحت تر مطالب نسبت به آموزش سنتی، حل مشکل کمبود جا و مکان جهت آموزش و یادگیری، کاهش برخی هزینه های آموزشی و... می باشند. همچنین از اصلی ترین معایب این سبک از آموزش، چهره به چهره نبودن به صورت حضوری، کاهش برقراری ارتباط عاطفی، نیاز به دسترسی به اینترنت برای برقراری آموزش مجازی، یکسان نبودن امکانات مورد نیاز برای برقراری اموزش مجازی به علت عدم رعایت عدالت آموزشی، کمبود محتوای کافی در برخی زمینه ها، کاهش خلاقیت فراگیران و...می باشند

کلیدواژه ها:

آموزش مجازی ، یادگیری ، دانش آموز ، الکترونیک.