حق بر تامین اجتماعی زنان در پرتو اسناد بین المللی حقوق بشر و نظام حقوقی ایران

حق برخورداری از تامین اجتماعی به عنوان محور کلیدی حقوق بشر به خصوص برای زنان در اسناد بین المللی حقوق بشر و قوانین اساسی داخلی و خارجی مورد تاکید قرار گرفته است. همه افراد به دلیل حقوق انسانی باید از این حق برخوردار باشند و مورد حمایت قرار گیرند. به همین منظور این پژوهش با هدف بررسی حق برخورداری زنان از تامین اجتماعی از منظر اسناد بین المللی حقوق بشر و نظام حقوقی ایران می باشد. این تحقیق از لحاظ گردآوری اطلاعات به روش مطالعه اسنادی و کتابخانه ای می باشد و از روش توصیفی- تحلیلی استفاده شده است. در این تحقیق، نگارنده در پی پاسخ به این سوال است که جایگاه حق بر تامین اجتماعی زنان در پرتوی اسناد بین المللی حقوق بشر و نظام حقوقی ایران چگونه است؟ نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد که ضمن بیان کلیات در مورد مفاهیم به بررسی حق بر تامین اجتماعی به عنوان یک حق بشری و به عنوان حقی همگانی و فراگیر برای زنان به صورت برابر با مردان است که در شکل هنجارهایی در قالب کنوانسیون ها و مقاوله-نامه ها در اسناد مهم بین المللی حقوق بشر بیان گردیده پرداخته است و در ایران نیز با رعایت موازین اسلامی و با توجه به قانون اساسی و سایر قوانین مدون مورد توجه و تاکید قرار گرفته است. ولیکن نظام تامین اجتماعی ایران در برخی موارد متفاوت از اسناد بین المللی بوده و از کنوانسیون و مقاوله نامه های بین المللی تبعیت نکرده و یا به آن ها ملحق نشده است؛ فلذا با طرح وضع موجود و نقد و بررسی قوانین مرتبط با تامین اجتماعی زنان به کمبودها و کاستی ها اشاره شده است. در نهایت براساس نتایج بدست آمده برای رفع مهم ترین کاستی های موجود در این تحقیق پیشنهادهای لازم ارائه گردیده است تا نظام حقوقی ایران متناسب با الگوهای مطلوب بین المللی و مبتنی بر اصول عدم تبعیض میان همه اقشار بیمه شده بالاخص زنان جامعه حق برخورداری از تامین اجتماعی را در قوانین موضوعه تصویب و در سیاست گذاری های داخلی خود تعبیه نموده و عملیاتی نمایند.

کلیدواژه ها:

تامین اجتماعی ، حق زنان ، اسناد بینالمللی حقوق بشر ، نظام حقوقی ایران ، مقاولهنامههای بینالمللی.