اثر بخشی امید درمانی در کاهش احساس تنهایی سالمندان مراکز نگهداری

این پژوهش با هدف، بررسی اثر بخشی امید درمانی در کاهش احساس تنهایی سالمندان مراکز نگهداری انجام گرفت. روش تحقیق نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری تحقیق از سالمندان واقع در مراکز سامندان شهر شفت در زمستان سال ۱۴۰۲ و بهار ۱۴۰۳ انتخاب و از بین آنان به صورت تصادفی در دسترس ۲۰ نفر انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزینی تصادفی شدند. از پرسشنامه احساس تنهایی راسل، پلاو و فرگوسن به عنوان پیش آزمون برای هردو گروه استفاده شده و به گروه آزمایش ۸ جلسه آموزش امید درمانی داده شد و سپس از هردو گروه پس آزمون گرفته شده و داده ها با تحلیل کوواریانس با استفاده از نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاکی از این بود که برگزاری جلسات امید درمانی در بین سالمندان مراکز نگهداری باعث کاهش احساس تنهایی سالمندان می شود. به عبارت دیگر ایجاد امید و انگیزه در سالمندان مراکز نگهداری که دور از خانواده بوده و با توجه به کهولت سن و ناکارآمدی از ناامیدی رنج می برند، باعث کاهش احساس تنهایی می شود.

کلیدواژه ها:

امید درمانی ، احساس تنهایی ، سالمندان