بررسی جایگاه تربیت در سوره های مکی و مدنی قرآن کریم

این مقاله به بررسی ابعاد آموزشی قرآن در دوران مکی و مدنی با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی و روش تحلیل محتوا برای بررسی آیات می پردازد. این تحقیق نشان می دهد که آیات مکی عمدتا بر تقویت باورهای اساسی اسلامی و آموزه های اخلاقی تمرکز دارند که برای استقامت بر ایمان در مقابل سختی ها ضروری است، در حالی که آیات مدنی بیشتر به راهنمایی های اجتماعی، قانونی و جمعی پرداخته و بر تشکیل و دفاع از جامعه اسلامی تاکید می کنند. این مطالعه اصول قرآنی مانند صداقت، عدالت، صبر و تسلیم را مورد بررسی قرار می دهد که نقش محوری در شخصیت فردی و اخلاق جمعی دارند. همچنین، دستورات قرآنی مرتبط با نماز، توحید، روزه، رفتار منصفانه و حکومت داری اجتماعی را تحلیل می کند. به واسطه ارزیابی این اصول، پژوهش نشان می دهد که آموزه های قرآنی چگونه به توسعه شخصی و اجتماعی، رفتار با فضیلت و استانداردهای اخلاقی در بستر خانوادگی و جامعه کمک می کنند. نتایج این تحقیق تاثیر قابل توجه قرآن بر آموزش اخلاقی و رفاه اجتماعی را برجسته کرده و برای ادغام مستمر آن در سیستم های آموزشی دینی و سکولار به منظور رشد جوامع فردی و اجتماعی توصیه می کند .

کلیدواژه ها:

تربیت ، سوره مکی ، سوره مدنی ، قرآن کریم.