تاثیر روان درمانی مثبت بر مکانیسم های دفاعی رشدنایافته مبتلایان به افسردگی

این پژوهش با هدف تعیین اثر تاثیر روان درمانی مثبت بر مکانیسم های دفاعی رشدنایافته مبتلایان به افسردگی انجام شد. روش پژوهش این طرح، شبه آزمایشی و از نوع پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مراجعه کنندگان به کلینیک های خدمات روان شناسی آراما و ایران اندیش شهر تهران در نیمه اول سال ۱۳۹۷ که تشخیص افسردگی خفیف تا متوسط دریافت نموده اند، بود. ابزارهای سنجش عبارت بودند از پرسشنامه افسردگی بک (۲۰۰۰) (BDI-II) و پرسشنامه مکانیسم های دفاعی باند و دیگران (۱۹۸۳)(DSQ-۴۰). نمونه عبارت بود از ۳۰ نفر از زنان دارای افسردگی خفیف تا متوسط که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۵ نفر)، جایگزین شدند. ابتدا پیش آزمون برای هر دو گروه اجرا شد، سپس به گروه آزمایش در طی ۶ جلسه، روان درمانی مثبت دریافت کردند. در ادامه پس آزمون در هر دو گروه اجرا شد و یک ماه بعد از اجرای پژوهش آزمون پیگیری هم برای هر دو گروه اجراشد. داده ها به وسیله آزمون تحلیل واریانس اندازه گیری های مکرر، آزمون تحلیل کواریانس و آزمون تعقیبی بن فرونی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد که روان درمانی مثبت مکانیسم های دفاعی رشدنایافته را کاهش داد؛ بنابراین روان درمانی مثبت به عنوان یک شیوه مداخله ای روان شناختی در بهبود مکانیسم های دفاعی موثر است.

کلیدواژه ها:

روان درمانی مثبت ، مکانیسم های دفاعی رشدنایافته ، افسردگی ، شهر تهران