واکاوی روان رنجوری از منظر کارن هورنای

انسان طالب سعادت، بر آن است که خود را از هجوم درد و رنج های روان رهایی داده، تا به سکون و آرامش و سعادت برسد. خانم هورنای روان شناس مکتب روان تحلیل گری، نظریه روان رنجوری را به همین منظور ارائه کرده، نشان داده است که تقلا و تلاش روان رنجور و متمسک شدن وی به گرایش های روان رنجورانه برای فرار از رنج و درد حاصل از اضطراب اساسی و تعارض های درونی، در حکم «چشمه به گل گرفتن» است. بنابراین با تبیین و توضیح مفصل اثرات مخرب مکانیزم های دفاعی بر آن است تا شخص روان رنجور را نسبت به پیامدها، نتایج و عوارض تلخ این گونه گرایش ها متوجه و متنبه کند؛ تا شخص برای درمان این اختلال روحی به مکانیزم های دفاعی که در حکم مسکن های مقطعی هستند، اکتفا نکرده، در پی علاج اساسی این بیماری باشد. این پژوهش با بررسی روان رنجوری از منظر کارن هورنای به نتایج ارزشمندی دست یافت؛ از قبیل این که هر شخصیت، مکانیزم های دفاعی را نه تنها برای درمان این بیماری روانی و اختلال شخصیتی مفید نمی دانند، بلکه معتقد هستند این گونه گرایش ها موجب تعمیق روان رنجوری می شود. درباره علل روان رنجوری و درمان آن هورنای نگاه محدودتری دارد و چون نتوانسته نیازهای معنوی و گرایش های فکری و اعتقادی را در این امر دخالت دهد، در تبیین آنها توفیق چندانی نداشته است.

کلیدواژه ها:

روان رنجوری ، کارن هورنای ، مکانیزم دفاعی ، بیماری روانی.