سنجش درجه توسعه یافتگی و محرومیت مناطق آموزش و پرورش استان آذربایجان غربی

پژوهش حاضر به روش توصیفی- تحلیلی با هدف سنجش درجه توسعه یافتگی و محرومیت مناطق ۲۴ گانه آموزش و پرورش استان آذربایجان غربی انجام گرفته است. از مدل های تاپسیس، آنتروپی و ضریب پراکندگی برای رتب هبندی و از رو شهای تحلیل رگرسیون، تحلیل مسیر، شبک ههای عصبی و تحلیل برای تجزیه و تحلیل داد هها استفاده شده است. یافته ها نشان SPSS واریانس با بهره گیری از نرم افزار داد که از ۲۴ منطقه ی آموزش و پرورش استان آذربایجان غربی، منطقه ی بوکان و ارومیه - ناحیه ۱ به عنوان مناطق برخوردار شناخته شده اند، ۷ منطقه به عنوان مناطق نیمه برخوردار و ۱۵ منطقه به عنوان مناطق محروم محسوب می شوند. استفاده از مدل ضریب پراکندگی نشان م یدهد که بیشترین میزان ۰ در نشانگ رهای / ۰ در نشانگرهای امکانات فیزیکی و کمترین میزان نابرابری با ۵۱ / نابرابری با ۹۱ پیشرفت تحصیلی بوده است. بر اساس نتایج تحلیل مسیر، نشانگرهای امکانات اقتصادی و امکانات فیزیکی به ترتیب بیشترین و کمترین تاثیر را بر توسعه مناطق آموزش و پرورش داشته اند. در روش ۵ درصد بیشترین / شبکه های عصبی امکانات معلمان با میزان ۱۰۰ درصد و پیشرفت تحصیلی با میزان ۶ و کمترین اهمیت را در توسعه مناطق آموزش و پرورش داشت هاند.

کلیدواژه ها:

توسعه ، محرومیت ، مناطق آموزش و پرورش ، برنامه ریزی آموزشی ، استان آذربایجان غربی