دانش آموزان حاشیه نشین و آموزش های مجازی (مورد مطالعه شهر شیراز)

هدف از پژوهش حاضر بررسی مسائل دانش آموزان حاشیه نشین شهر شیراز در زمان آموزش های مجازی دوران کرونا بود.. روش انجام تحقیق کیفی از نوع داده بنیاد بود. قلمرو پژوهش معلمان نواحی حاشیه ای شهر شیراز بود که به روش نمونه گیری هدفمند از نوع موارد مطلوب ۱۶ نفر از آنان به عنوان نمونه انتخاب شدند. حجم نمونه نیز بر اساس قاعده اشباع نظری مشخص شد. بدین صورت که نمونه گیری تا جایی ادامه یافت که یافته جدیدی پدیدار نشد. به منظور جمع آوری داده ها از روش مصاحبه نیمه ساختار یافته استفاده شد. اعتبار و پایایی داده ها با استفاده از باز آزمون و روش ممیزی بررسی و مورد تایید قرار گرفت. تحلیل داده ها با استفاده از روش نظام مند اشتراوس و کوربین در سه مرحله کد گذاری باز، انتخابی و محوری انجام شد. در مرحله کدگذاری باز۱۲۸ مفهوم به دست آمد که در قالب۱۳مقوله اصلی، حول یک مقوله ی هسته به نام چالش های آموزش مجازی در نواحی حاشیه ای شکل گرفت. محیط کالبدی، امکانات زیرساختی، فقر و فرهنگ فقر به عنوان شرایط علی، ضعف مهارتی والدین و معلم در قالب شرایط زمینه ای تفکرات سنتی، عدم پذیرش آموزش مجازی و نگاه حاشیه ای به آموزش به عنوان شرایط مداخله گر مشخص شدند که می توان با راهبردهایی چون رشد دانش مجازی و ارتقا فرهنگ خانواده در جهت بهبود شرایط اقدام کرد تا پیامدهایی چون بهبود یادگیری دانش آموزان حاشیه ای و کاهش نابرابری ها حاصل شود.

کلیدواژه ها:

" ، آموزش مجازی" ، دانش آموزان حاشیه ای" ، ، " ، شیراز"