سندرم بزه دیدگی زیست محیطی: پاسخی به چرایی ارتکاب رفتارهای آسیب رسان به منابع آب زیرزمینی

باوجود افزایش چشمگیر جرایم علیه منابع آب زیرزمینی در چند دهه گذشته، قربانیان این جرایم جزئی عادی از زندگی مدرن تلقی شده و شاهد پدیده سندرم بزه­دیدگی زیست­محیطی هستیم. در همین راستا، پژوهش پیش­رو با هدف یافتن چرایی تبدیل بزه­دیدگی منابع آبی­زیرزمینی به اتفاقی عادی نگاشته شده است. چرا که، یافتن هرگونه راه ­حلی برای مبارزه با سندرم بزه­دیدگی منابع آبی زیرزمینی و تخصیص امکانات نظام عدالت کیفری برای غلبه بر جرایم و انحرافات علیه آنها در گام نخست نیازمند شناسایی دلایل ارتکاب رفتارهای آسیب­رسان می­باشد. این مقاله با بهره­مندی از دستاوردهای دانش جرم­شناسی انتقادی زیست محیطی، به این نتیجه دست یافت که اولا، در بسیاری از موارد جامعه هراسی از آسیب­های جرایم نامرئی سبز نداشته و خود را قربانی بزهکاران یقه سبز نمی­داند. ثانیا، عملکرد ناکافی نظام عدالت کیفری و سیاست­های سبزشویی صاحبان صنایع نقش چشمگیری در شکل­گیری حاشیه­ای امن برای مرتکبان این جرایم دارند.

کلیدواژه ها:

جرم شناسی سبز ، بزه دیدگی ، محیط زیست ، آبخوان ، آب زیرزمینی ، سندرم ، امنیت اخلاقی