تحلیل پیشینه حکمرانی فضای مجازی جمهوری اسلامی ایران

حکمرانی از دوره­ای با معنای بسیط و عرفی در دهه ۱۹۸۰، به حکمرانی نوین و به معنای اعمال اراده در شرایط فعال شدن بازیگران مختلف و جامعه شبکه­ای رسیده است. این تغییر نظری، موجب حرکت از حکمرانی با ساختارهای متمرکز سلسله مراتبی به ساختارهای بازاری، شبکه­ای و ترکیبی شده است. با گسترش فناوری اطلاعات و شکل­گیری فضای مجازی سطوح مختلف اجتماعی در گستره جهانی پیوند یافته و مفهوم مرز جغرافیایی رنگ باخته و معنای قلمرو سرزمینی حاکمیت متحول گشته است. مسئله پژوهش، استخراج تجربه چهل ساله انقلاب اسلامی در حکمرانی فضای مجازی است. با این سوال اصلی که در این تجربه۴۰ ساله، کدامیک از الگوهای حکمرانی در فضای مجازی اعمال شده است. برای این منظور از روش دلالت پژوهی استفاده شده است. نتیجه این پژوهش، تفکیک سه دوره اصلی در حکمرانی فضای مجازی کشور است که با بررسی تحولات فناوری اطلاعات، روند مسائل خط­مشی و روند حکمرانی فضای مجازی جمهوری اسلامی ایران را ارائه می­نماید و پیش­بینی می­کند که ادامه این روند در دهه آتی منجر به شکل گیری مسئله آربیتراژ در فضای مجازی و کاهش ظرفیت حاکمیت می­گردد.

کلیدواژه ها:

آربیتراژ ، توسعه ، حکمرانی ، جمهوری اسلامی ایران ، دلالت پژوهی ، فضای مجازی ، فناوری اطلاعات و ارتباطات