تحویل ژن به واسطه نانووکتورها در مهندسی ژنوم گیاهی

سیستم های انتقال ژن کارآمد برای مهندسی ژنتیک در گیاهان ضروری هستند. روشهای رایج انتقال ژن شامل ، تحویل به واسطه بمباران ذرات، آگروباکتریوم و تحویل به واسطه پلی اتیلن گلیکول (PEG) به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفته اند. با این حال محدودیت گونه گیاهی ، نیاز به تجهیزات تخصصی و سایر اشکالات این تکنیک ها، کاربرد مهندسی ژنتیک به ویژه ویرایش ژنوم را در بسیاری از گونه های گیاهی محدود کرده است . اخیرا نانوموادی از جمله نانوذرات سیلیکا مزوپور (MSNs)، نانولوله های کربنی (CNT) و نانوذرات مغناطیسی آهن (MNPs) به عنوان ابزاری برای انتقال بیوملکولها DNA, RNA) و پروتئین ) بدون محدودیت گونه گیاهی و با راندمان بالا در گیاهان نوید زیادی را نشان داده اند. از نتایج گزارش شده می توان به تحویل موفقیت آمیز ژنهای هدف بواسطه نانوذرات به گیاهان و تولید گیاهان تراریخته پنبه و ذرت با ژنوم پایدار اشاره کرد. در این تحقیق روشهای رایج انتقال ژن و مزایا و محدودیت های آنها، و همین طور پیشرفت های اخیر در استفاده از نانومواد در مهندسی ژنتیک گیاهی و کاربردهای آتی نانومواد به عنوان ابزاری برای ویرایش ژنوم گیاهی و اصلاح محصولات زراعی را مورد بحث قرار داده ایم .

کلیدواژه ها:

تحویل ژن ، مهندسی ژنتیک گیاهی ، نانوحامل ، بهبود محصولات زراعی