تاثیر عصاره جلبک دریایی و بسترهای کشت بر برخی صفات توت فرنگی

به منظور تعیین سطوح بهینه در استفاده از عصاره جلبک دریایی به عنوان یک نهاده ارگانیک مغذی و محرک رشد و بسترهای کمپوست برگ کنوکارپوس و چوب بر روی توت فرنگی رقم سلوا این پژوهش صورت گرفت . آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار در گلخانه با فاکتورهای عصاره جلبک دریایی آسکوفیلوم نودوسوم در چهار غلظت صفر،۵۰۰ ،۱۰۰۰ و ۲۰۰۰ میلیگرم در لیتر و بستر های کشت کمپوست برگ کنوکارپوس و کمپوست چوب بود. براساس نتایج تجزیه واریانس ، اثر متقابل عصاره جلبک دریایی و بستر کشت برای سفتی بافت میوه، ویتامین ث، مواد جامد محلول، غلظت فسفر و کلسیم در برگ به جز عنصر نیتروژن در سطح یک در صد معنی دار شد. نتایج مقایسه میانگین اثرات عصاره جلبک دریایی و بستر کشت نیز نشان داد که با افزایش غلظت عصاره جلبک دریایی ، تمامی صفات افزایش یافتند، همچنین بستر کشت کمپوست برگ کنوکارپوس با داشتن بیشترین سفتی بافت میوه، ویتامین ث، مواد جامد محلول و عناصر نیتروژن، فسفر و کلسیم نسبت به بستر کمپوست چوب موثرتر عمل کرد. به طور کلی بستر کشت کمپوست برگ کنوکارپوس و غلظت ۲۰۰۰ میلی گرم در لیتر عصاره جلبک آسکوفیلوم نودوسوم به دلیل تاثیر مناسب در حفظ مطلوب خصوصیات کیفی و عناصر غذایی توت فرنگی ، بعنوان بهترین تیمار معرفی شد.

کلیدواژه ها:

جلبک ، کمپوست ، کنوکارپوس ، چوب