مطالعه تنوع ژنتیکی گیاه آقطی در شمال ایران

امروزه نشانگرهای مولکولی وسیله مطمئنی برای مطالعه ساختار اکولوژیکی و ژنتیکی جوامع گیاهی هستند. گیاه دارویی آقطی با نام علمی Sambucus ebulus (Adoxaceae) به زبان مازندرانی پلم از گونه های ارزشمند و بومی مناطق جنوبی و مرکزی اروپا، شمال غربی آفریقا و جنوب غربی آسیا (به ویژه شمال ایران) می باشد. هدف از انجام این تحقیق مطالعه ی تنوع ژنتیکی جمعیت های مختلف آقطی در سه استان گلستان، گیلان و مازندران (شمال ایران) می باشد. آزمون AMOVA، اختلاف ژنتیکی معنی داری را در بین جمعیت های مطالعه شده نشان داد (P = ۰ .۰۰۱)، براین اساس، جمعیت ها ازنظر ژنتیکی از هم متمایز هستند. طبق آزمون AMOVA ۸۷% از تفاوتهای ژنتیکی بین جمعیت ها و ۱۳% درون جمعیت ها وجود دارد. بنابراین سطح بالایی از تنوع ژنتیکی در بین جمعیت ها روی داده است . آزمون منتل بین فواصل جغرافیایی و ژنتیکی ، همبستگی معنی داری را در بین جمعیت ها نشان داد .( P = ۰ .۰۱) بنابراین همانطور که جمعیت ها از لحاظ جغرافیایی از یکدیگر دور می شوند، از نظر صفات ژنتیکی نیز از یکدیگر واگرا می شوند. دادههای حاصل از مطالعات تنوع ژنتیکی بر اساس مارکر ISSR، با استفاده از روشهای آماری متفاوت رسته بندی و خوشه بندی از قبیل PCA، PCOA، UPGMA و WARD مورد ارزیابی قرار گرفتند و در همه ی موارد نتایج مشابه مشاهده شد.

کلیدواژه ها:

آقطی ، مولکولی ، نشانگر ، ISSR.