تاثیر معماری و طراحی شهری بر میزان جرائم و آسیب های اجتماعی

این مطالعه به عواملی که در افزایش نرخ جرم در مناطق شهری موثر هستند، مانند چگونگی تراکم ، فقر، استفاده مختلط از فضاها، کوچگری و فروریختگی ساختمانها اشاره می کند. معماری و برنامه ریزی شهری می توانند اثراتی بر رفتارهای جنایتکارانه داشته باشند، از طریق ایجاد احساس از آشفتگی که می تواند به رفتارهای خشونت آمیز منجر شود. محیط تاثیر بسزایی در ایمنی جامعه داشته و طراحی شهری می تواند بصورت مستقیم بر احساس امنیت مردم تاثیر بگذارد. نداشتن نگهداری ، کمبود فضاهای عمومی و نظم موجود در شهر می تواند کیفیت زندگی را کاهش دهد و به افزایش فعالیت های جنایتکاری منجر شود، که به تئوری پنجره های شکسته شهرت دارد .نظریه جلوگیری از جرم از طریق طراحی محیطی (CPTED) یک رویکرد را معرفی می کند که بر طراحی فضاها با هدف کاهش فرصت های جنایتکارانه ، افزایش جلوگیری از جرم و ارتقای کلی کیفیت زندگی تمرکز دارد. فضاهای شهری به درستی طراحی شده می توانند با بهینه سازی فرصت های نظارت، تعریف دقیق قلمروها و ترویج محیطی مثبت ، از انجام رفتارهای جنایتکاری جلوگیری کنند .استراتژی های موثر در جلوگیری از جرم شامل افزایش نظارت طبیعی ، پیادهسازی روشهای نظارت رسمی و منظم مانند نگهبانان امنیتی ، و استفاده از ابزارهای نظارت مکانیکی نظیر دوربین های مداربسته می باشد. کنترل نقاط دسترسی و بهبود قابلیت مشاهده نیز می توانند فرصت های جنایتکاری را کاهش دهند و احتمال شناسایی آنها را افزایش دهند .در پایان، تاثیرات معماری شهری بر نرخ جرم با اقدامات مناسب قابل کنترل است . تلاشهای مشترک از جمله همکاری بین برنامه ریزان شهری ، معماران و مسئولان می تواند منجر به محیط های شهری ایمن تر و امن تری شود. تاکید بر فرهنگ محلی ، مشارکت جامعه و اجرای استراتژی های جلوگیری از جرم در طراحی معماری و شهرسازی می تواند منجر به جامعه ای امن تر و هماهنگ تر شود.

کلیدواژه ها:

محیط ، معماری شهری ، جرم ، امنیت اجتماعی ، فضاهای شهری ، کانون جرم