بررسی رابطه استفاده از فناوری آموزش مجازی بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان با توجه به نقش میانجی گرانه جو محیطی مدرسه و توانمندسازی دانش آموزان

با توجه به استفاده از روش تدریس مجازی در دوران پسا کرونا هدف اصلی در این پژوهش بررسی تاثیر استفاده از فناوری آموزش مجازی بر عملکرد درسی دانش آموزان با توجه به نقش میانجی جو محیطی مدرسه و توانمندسازی دانش آموزان است . تحقیق حاضر به لحاظ هدف کاربردی ، از نظر روش گردآوری دادهها میدانی و از نظر نحوه اجرا توصیفی -پیماشی می باشد. جامعه اماری این پژوهش دانش آموزان دوره اول دبیرستان منطقه ۱۴ تهران بود که تعداد آنان برابر با ۳۲۵۰ نفر و در نمونه آماری با توجه به فرمول کوکران ۳۴۴ نفر از روش تصادفی طبقه ای مورد بررسی قرار گرفتند . برای سنجش عملکرد درسی ، معدل دانش آموزان مبنا قرار داده شد. روایی آنها توسط متخصصان امر بصورت صوری و محتوایی تایید شد. برای سنجش پایایی یک پایلوت ۴۰ تایی گرفته شد که تمامی متغیرها از پایایی مناسبی برخوردار بودند. برای برسی این موضوع از ۵ فرضیه استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل دادهها از شاخصهای آمار استنباطی (آزمونهای کلموگروف اسمیرنوف، شاخصهای برازش مدل، همبستگی پیرسون، و کفایت نمونه برداری ) استفاده شد. نتایج حاکی از آن بود که استفاده از فناوری آموزش مجازی تاثیر مثبت و معناداری بر عملکرد درسی ، جو محیطی مدرسه ، و توانمندسازی دانش اموزان دارد. همچنین قابلیتهای نوآوری و توانمندسازی دانش اموزان نیز تاثیر مثبت معناداری بر عملکرد درسی دارند.

کلیدواژه ها:

استفاده از فناوری آموزش مجازی ، عملکرد تحصیلی ، جو محیطی مدرسه ، توانمندسازی دانش آموزان