پیش بینی گرایش به رفتارهای پرخطر بر اساس انسجام خانواده و ابراز وجود با نقش میانجی گری درماندگی روانشناختی در نوجوانان دختر

هدف از انجام این پژوهش ، تعیین پیش بینی گرایش به رفتارهای پرخطر بر اساس انسجام خانواده و ابراز وجود با نقش میانجی گری درماندگی روانشناختی در نوجوانان دختر شهر اهواز بود. به این منظور ۳۲۳ نفر به روش نمونه گیری تصادفی مرحله ای خوشه ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری دادهها از پرسشنامه های گرایش به رفتارهای پرخطر زاده محمدی و همکاران (۱۳۹۰)، انسجام خانواده رضویه و سامانی (۱۳۸۱)، ابراز وجود گمبریل و ریجی (۱۹۷۵) و درماندگی روانشناختی لویبوند و لویبوند (۱۹۹۵) استفاده شد. تجزیه و تحلیل دادهها به روش آمار توصیفی و روشهای آمار استنباطی ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر انجام شد. نتایج نشان داد بین انسجام خانواده با درماندگی روانشناختی ؛ بین ابراز وجود با گرایش به رفتارهای پرخطر؛ بین ابراز وجود با درماندگی روانشناختی و بین درماندگی روانشناختی با گرایش به رفتارهای پرخطر رابطه مستقیم و معنادار وجود داشت (۰۱.۰(p<؛ اما بین انسجام خانواده با گرایش به رفتارهای پرخطر رابطه مستقیم و معنادار وجود نداشت (۰۵.۰ .(p همچنین ، بین ابراز وجود با گرایش به رفتارهای پرخطر از طریق میانجی گری درماندگی روانشناختی و بین انسجام خانواده با گرایش به رفتارهای پرخطر از طریق میانجی گری درماندگی روانشناختی رابطه غیرمستقیم وجود داشت (۰۱.۰.(p< در نهایت مدل اصلاح شده از برازش مطلوب برخوردار بود و می توان از نتایج پژوهش در جهت کاهش گرایش به رفتارهای پرخطر در نوجوانان بهره مند شد.

کلیدواژه ها:

گرایش به رفتارهای پرخطر ، انسجام خانواده ، ابراز وجود ، درماندگی روانشناختی .