نقد و بررسی میزان تحقق اهداف و آرمان های چشم انداز ۱۴۰۴ ایران

از مهمترین مباحث جدید مدیریت در سطوح خرد و کلان در جهان امروز، طراحی چشم انداز، مجموعه تحت امر مدیریت در مقاطع زمانی کوتاه مدت، میان مدت و یا بلند مدت است . امروزه بسیاری از کشورها و حتی شرکت ها و یا سازمانهای بزرگ اقتصادی جهان، برای بهینه کردن سامانه مدیریتی خود و دستیابی به کارآیی و کارآمدی بیشتر، چشم انداز خود را برای مقاطع زمانی آتی تعریف نموده، می کوشند سایر سیاست گذاری های خود را بر مبنای این طرح کلان به پیش برند. در حال حاضر در برخی از کشورها; مانند آمریکا، که بصورت فدرال اداره می شوند، حتی برای برخی از ایالت ها، این چشم اندازها ترسیم شده است . اکنون ، در کشور ما نیز برنامه ای تحت عنوان »چشم انداز جمهوری اسلامی ایران در افق ۱۴۰۴ هجری شمسی « تصویب و از سال ۱۳۸۴ به محل اجرا گذاشته شده است ، از آنجا که اجرایی شدن این برنامه بیش از هر چیز نیاز به بحث های نقادانه مجامع علمی و به مرحله اجماع رسانی آن دارد. این نوشتار تلاش نموده تا با نگرشی دقیق تر به مولفه های فرهنگی - اجتماعی ، اقتصاد و سیاست خارجی برنامه حاضر بپردازد و میزان لحاظ این مولفه ها در برنامه چهارم توسعه را بااستفاده از تحقیقات انجام گرفته در این زمینه و با اتکا بر مطالعات کتابخانه ای مورد بررسی قرار دهد. روش کار این پژوهش با توجه به اهداف تحقیق و ماهیت منابع آن، از نوع تحقیقات استدلالی و تحلیلی است و بر حسب روش های گردآوری اطلاعات و بر اساس ماهیت آمیخته اکتشافی (کیفی -توصیفی ) می باشد. لذا نوشتار حاضر، ضمن نگرش به سند چشم انداز از منظر مولفه های ذکر شده در بالا، کوشید هاست چالش های پیش روی اجرای سند; به ویژه در محیط نظام سیاسی و اداری کشور را تبیین کند و در این راستا نیز نقدهای وارده بر چشم انداز بیست ساله را ذکرنماید.

کلیدواژه ها:

سند چشم انداز ۱۴۰۴ ، اهداف فرهنگی -اجتماعی ، فناوری و نوآوری ، اقتصاد و سیاست خارجی