مهارت آموزی در دانش آموزان براساس ساحت زیبا شناختی و هنری

هنر پدیده ای است پیچیده و در عین حال روحانی ، که از ابتدا با بشر همزاد بوده است . چه آن انسان هایی که در غارها زندگی می کردند و چه انسان هایی که امروز در دنیایی مملو از اضطراب و نگرانی دست و پا می زنند هنر را وسیله ای برای تشفی خاطر خود برگزیده اند. بر اساس همین نیاز است که هنر به عنوان یکی از موضوعات قابل آموزش در تمامی نظام های آموزشی مطرح است . سیری در تاریخ هنر نشان می دهد که رویکردهای متفاوتی در آموزش هنر مطرح بوده که از ارزش گذاری »هنر برای هنر« گرفته تا »هنر برای خدمت رسانی به سایر رشته ها« و »هنر برای پرورش مهارت ها و تولید آثار هنری « در نوسان است . هدف پژوهش حاضر بررسی میزان توجه به ساحتهای زیبا شناختی و هنر و تاثیر آن بر مهارت آموزی دانش آموزان پایه دوم ابتدایی مدرسه ایمان واقع در بندر ماهشهر است . لذا در این مقاله ضمن بررسی این رویکردها و نظرات آنها، به معرفی روش تربیت هنری پرداخته شده و با توجه به این که اخیرا این روش در مدارس معرفی شده و در سال ۹۹ به صورت آزمایشی در این مدرسه ، با ارائه آموزش ضمن خدمت به معلمان، اجرا شده، این پژوهش به بررسی تاثیر این روش بر فعالیت های هنری )نقاشی ، کاردستی ، تربیت شنوایی ، قصه و نمایش ( و مهارت های فرایندی )تفکر، تعامل ، مشارکت ، مهارت آموزی ، همکاری ، نظم ، دقت ،و خلاقیت هنری ( دانش آموزان پایه دوم ابتدایی پرداخته است . روش پژوهش نیمه تجربی بوده، بدین ترتیب که با دو کلاس پسرانه دوم الف و دوم ب که هرکدام ۲۲ نفر هستند را به دو گروه تقسیم نموده ایم . نتایج بیانگر آن است که دانش آموزانی که با روش تربیت هنری آموزش دیده بودند نسبت به دانش آموزانی که با روش سنتی آموزش دیدند هم از لحاظ فعالیت های هنری و هم از لحاظ مهارت های فرآیندی عملکرد بهتری داشتند و تفاوت عملکرد آنها در هر دو بعد در سطح بالایی معنادار بوده است .

کلیدواژه ها:

مهارت آموزی دانش آموزان ، رویکرد تربیت هنری ، فعالیت های هنری