بررسی تغییرات شدت ترک خوردگی ناشی از جمع شدگی خمیری در روسازی های بتنی متاثر از افزودن پودر دوده ی سیلیس در مقادیر متفاوت

ترک خوردگی ناشی از جمع شدگی خمیری یکی از انواع شایع خرابی در روسازی های بتنی است. بررسی تاثیر مواد نوین مانند دوده ی سیلیس که در صنعت بتن استفاده شده، بر تغییرات این نوع ترک خوردگی، به منظور شناخت بهتر رفتار این خرابی اهمیت دارد. تحقیق حاضر به بررسی تغییرات شدت ترک خوردگی ناشی از جمع شدگی خمیری در روسازی هیا بتنی متاثر از افزودن پودر دوده ی سیلیس ر مقادیر متفاوت می پردازد. دوده ی سیلیس در مقادیر مصرف ۵ و ۷.۵ درصد در بتن روسازی بتنی استفاده شده و متوسط عرض، طول و مساحت ترک خوردگی ناشی از جمع شدگی خمیری با استفاده از روش استاندارد ASTM C۱۵۷۹ با تحلیل تصاویر دیجیتال، ا رزیاب یگردید. نتایج نشان داد که ماده ی دوده سی سیلیس منجر به افزایش شدت ترک خوردگی در روسازی های بتنی می شود. ما ده ی دوده سیلیس در میزان ۷.۵ درصد، منجر به افزایش متوسط عرض، طول و مساحت ترک خوردگی به ترتیب به میزان ۱۸، ۸ و ۲۸ درصد گردید. میزان مصرف دوده ی سیلیس تاثیر محسوسی بر تغییرات شدت ترک خوردگی داشت. همچنین دیده شده که ماده ی دوده ی سیلیس، بیشتر باعث رشد عرضی ترک خوردگی، نسبت به رشد طولی آن در روسازی های بتنی می گردد.

کلیدواژه ها:

روسازی بتنی ، ترک خوردگی ناشی از جمع شدگی خمیری ، دوده ی سیلیس ، شدت ترک خوردگی