مروری بر روش های پایدارسازی نانوذرات و بررسی سورفکتانت های موثر بر آن

نانوذرات به عنوان اشیائی با حداقل یک بعد تعریف میشوند که در محدوده ۱ تا ۱۰۰ نانومتر قرار دارند. با کاهش ابعاد مواد از حالت تودهای بهمقیاس نانو هم نسبت سطح به حجم و هم انرژی سطحی افزایش مییابد. از آنجا که ویژگیهای مقیاس نانو انرژیهای بالاتری را در مقایسه بامواد تودهای نشان میدهند. همه اشیا در مقیاس نانو در مقایسه با مواد تودهای، تحت شرایط دمای اتاق و فشار استاندارد، در حالتترمودینامیکی نامطلوب قرار دارند. یکی از ویژگی های مهم مورد انتظار برای نانو ذرات سنتز شده پایداری است. این اصطلاح به طور گستردهای برای توصیف حفظ خاصیت نانوساختار اعم از تحمع، ترکیب، تبلور، شکل، اندازه و شیمی سطح استفاده می شود در نتیجه، این عبارتکلی، معانی مختلفی دارد که به ویژگی خاص نانوذرات مورد نظر و یا کاربرد آن بستگی دارد. تجمع رایج ترین شاخص پایداری نانو ذرات است.در مقیاس نانو, به دلیل افزایش سطح و تغییرات احتمالی در ساختار و ترکیب سطح, انرژی سطح و در نتیجه کل انرژی سیستم افزایش مییابد. این نانوذرات برای کاهش انرزی سطح تمایل به تجمع دارند، در نتیجه عمده ترین مشکلی که در کاربرد نانو ذرات وجود دارد. تمایل بهتجمع و کلوخه ای شدن آن ها است که کارآیی سیستم را به شدت پایین می آورد.

کلیدواژه ها:

نانو ذرات ، پایداری سورفکتانت هاف کاربرد نانو ذرات در مهندسی نفت ، نظریه DLVO