تاثیر افزایش سطح تماس بین خوراک و گاز بی اثر در کیفیت و کمیت محصولات نهایی حاصل از پیرولیز پلی اتیلن ترفتالات توسط گرمایش مادون قرمز

پیرولیز پلی ا تیلن ترفتالات (PET)، در دو حالت با سطح تماس مختلف بین خوراک و گاز بی اثر و در دمای ثابت ۵۰۰˚C مورد بررسی قرار گرفت و محصولات متنوعی بدست آمد. در این مطالعه پیرولیز با استفاده از تابش مادون قرمز به عنوان منبع گرمایی انجام شد. هرازمایش، با شرایط ازمایشی ثابت برای کاهش خطا و قابلیت بیشتر استناد به نتایج بدست آمده. دوبار تکرار شد و نتایج نهایی مقایسهگردید. هدف از مطالعه حاضر مقایسه تفاوتهای کیفی و کمی محصول تولید شده از فرایند پیرولیز با روش گرمایش جدید. برای شناخت بهتر این فرایند و میزان تاثیر سطح تماس خوراک با گاز بی اثر، در محصولات نهایی و در نتیجه، ارائه راهکاری در جهت افزایش راندماناین فرایند می باشد. پیرولیز در راکتوری لوله ای و عمودی (ایستاده)، در کوره مادون فرمر و با تزریق گاز بی اثر با دبی ثابت ۲۰ml/minدر دو حالت با سطح تماس کم و زیاد با خوراک انجام شد. محصول جامد حاصل از پیرولیز پلی اتیلن ترفتالات تجزبه و تحلیل شد. اینمحصولات ذغالی از نظر کمیت بررسی و از نظر کیفی نیز توسط تست مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت که درنهایت مشخص شدمیزان سطح تماس گاز بی اثر با خوراک، در پیرولیز پلی اتیلن ترفتالات توسط کوره مادون قرمز در کمیت محصول گازی و روغن مشتق شده تاثیر مستقیم و با محصول ذغالی رابطه عکس دارد. این عامل همچنین در کیفیت محصول ذغال موثر بوده و با آن رابطه عکس داشته است.

کلیدواژه ها:

پیرولیز ، پلی اتیلن ترفنالات ، مادون قرمز ، گاز بی اثر ، سطح تماس خوراک ، محصول ذغال