بررسی عوامل پایداری در طراحی اکوپارک های لبه شهرهای ساحلی خلیج فارس (نمونه مورد: شهر بوشهر)

طراحی لبه دریا، منظر ساحلی شهر را نظم بخشیده و کیفیت حسی و بصری آن را ارتقاء می دهد . ساحل بخشی ازهویت اکولوژیک شهرهای حاشیه دریا به شمار می آید، لذا سامان دهی و ارتقای منظر ساحلی یکی از اصلی ترین پروژه های اکولوژیکی شهر است . منظور از ساحل شهری،بخشی از ساحل دریا است که مجهز به تاسیسات و تجهیزات مختلف است و قابلیت پذیرش استفاده کنندگان را دارد وعنصر تاثیرگذار در منظر شهر است . بر اساس همین مفهوم است که بسیاری از سواحل شهری دنیای امروز به عنوان مناطق تفریحی و مراکز جذب جمعیت شناخته می شود .این مقاله به بررسی روند احیاء فضاهای شهری ساحلی بندربوشهر می پردازد و اینکه چگونه کاربری های صنعتی از لبه های ساحل خارج شده و به جای آن کاربری های مسکونی، تفریحی، فرهنگی جایگزین شدند . هدف از احیاء و بازسازی ساحل بندر بوشهر فراهم آوردن تسهیلاتی می باشد که نیازهای تمام شهروندان را از طریق قراردادن امکانات تفریحی، توریستی و بالابردن مناظر و چشم اندازهای نواحی عمومی در این ساحل برآورده سازند. توسعه پایدار با بومی طراحی کردن لبه ساحلی شهری درکالبد، عملکرد ومعنی خواهد توانست سرزندگی و تقویت اتصال محله های نزدیک دریا وهمچنین حفظ فضای طبیعی و مصنوعی در طراحی پایدار شهرهای ساحلی صورت گیرد.اکوپارک ها به عنوان استراتژی یک تغییر پارادایم طراحی شهری پایدار عمل می کنند.

کلیدواژه ها:

طراحی اکو پارک ، لبه ساحلی ، طراحی پایدار ، شهر بوشهر