طراحی مجموعه بوم گرا آموزشی با استفاده از سامانه های پایدار در اقلیم نیمه خشک مشهد

با رشد جمعیت در شهرها، نیاز به فضاهای خدماتی و فرهنگی در حال افزایش است. اما در شهرهای امروزی، کمبود فضاهای فرهنگی و آموزشی، محدودیتهایی را برای افراد ایجاد کرده است. برای افزایش حضور و تعامل اجتماعی، طراحی مجموعه های فرهنگی و آموزشی با استفاده از سامانه های پایدار در اقلیم نیمه خشک شهر مشهد، به عنوان یک اقدام بومگرا، بسیار اساسی است. به دلیل اهمیت رابطه انسان با طبیعت، طراحی مجموعه های آموزشی و فرهنگی باید با توجه به ویژگیهای اقلیمی و محیطی منطقه صورت گیرد. این اقدام نهتنها به ارتقای کیفیت زندگی مردم منطقه کمک میکند، بلکه به حفظ محیط زیست و منابع طبیعی نیز کمک میکند. در این طراحیها، عواملی همچون توجه به مصالح محلی، ارتباط با فرهنگ محلی، و ایجاد فضاهایی مناسب برای تعامل اجتماعی و آموزشی در نظر گرفته میشود. به علاوه، معماری بومگرا و پایدار، با توجه به ریتم و تکرار در فرم و فضاها، سلسله مراتب دسترسی، و ارتباط فرم و عملکرد، به طراحی مجموعه های آموزشی و فرهنگی با هدف ارتقاء اجتماع پذیری و توسعه پایدار کمک میکند. در نتیجه، طراحی مجموعه بومگرا آموزشی در شهر مشهد، با استفاده از سامانه های پایدار، نه تنها به تامین نیازهای آموزشی و فرهنگی مردم این منطقه کمک میکند، بلکه به حفظ محیط زیست و توسعه پایدار نیز کمک مینماید.

کلیدواژه ها:

آموزش ، اقلیم ، معماری ، معماری بومی ، معماری پایدار ، مجموعه بومگرا