ساختاردهی مسئله سکونتگاه های غیررسمی با به کارگیری برنامه ریزی ارتباطی(مطالعه موردی: محله حصارک منطقه ۵ تهران)

امروزه افزایش جمعیت و رشد شهر نشینی و همچنین عدم برقراری عدالت در توزیع امکانات و خدمات شهری موجب شده است که شهر های کشور با کمبود مسکن و عملکرد نامطلوب شهر ها روبه رو شوند. همین امر موجب به وجود آمدن فضاها و سکونتگاه هایغیررسمی در اطراف شهرها شده که از عملکرد معنایی و کالبدی نامطلوبی برخوردارند و دارای مشکلات عمده ای در زمینه های مختلف هستند.محله حصارک منطقه ۵ تهران یکی از این محلات میباشد که در ادامه سعی می گردد تا با استفاده از رویکرد برنامه ریزی ارتباطی مشکلات محله را با مشارکت ساکنین شناسایی کرده و بر اساس ضرورت و اهمیتشان ساختار بندی شوند.مشکل خانهدار شدن به هر قیمتی و بدون توجه به اصول استاندارد ساختوساز و بیتوجهی مسئولان به روند رشد محله، تعیین تکلیف طرح تفصیلی حصارک را به یک گره کور تبدیل کرده است. اکنون به خاطر ساکنان محلی و قدیمی محله، که حصارک محل زندگی ابا و اجدادیشان است و نمیتوان آنها را از این محله محروم کرد، چارهای جز حل مسائل این محله و مطلوب کردن شرایط برای ساکنان به خصوص افراد بومی و قدیمی وجود ندارد. پس برای انجام این امر، یک رویکرد کارامد و مناسب (برنامه ریزی ارتباطی)، جهت مشارکت ساکنین و مسئولین در امرشناسایی و رفع مشکلات محله و ساختار بندی آنها ضروری است .

کلیدواژه ها:

سکونتگاه های غیررسمی ، برنامهریزی ارتباطی ، محله حصارک تهران ، مشارکت ساکنین.