تحلیل نشانه های رویکرد انعطاف پذیری در مسکن ایرانی اقلیم گرم و خشک

سخن از مبحث انعطاف پذیری مسکن سنتی ایران بدون فهم و تحلیل و مطالعه ی نشانه ها در خصوص مقوله ی های هندسه، چیدمان عناصر، انتظام فضایی در این ساختار گفتاری ناتمام خواهد بودکلام بالادر کنار یکدیگر به معنای ترکیب اجزا، عناصر بنیانی آن است. که در یک فرآیند کامل کننده در رابطه با هم به تعادل می رسند، تعادلی که جهان بینی حاکم بر تفکر مخاطبین در رابطه و تعاملی نزدیک و شانه به شانه با امر انعطاف پذیری دارد. و در عین حال تاثیری قاطع برای دستیابی به این امر می تواند داشته باشد.در تعاریف ذکر شده برای مسکن سنتی ،این عنوان نیز چونان انسان سنتی دارای یک صورت ظاهری و یک سیرت درونی می باشد که در ساختارهای مختلف بصورت تمثیل و مفاهیم بیان می شود، ظاهر مسکن سنتی بطور عام در عملکر فضاها و هندسه تعریف و آشکار می شود، لیکن سیرت درونی آن می تواند منبعث از یک حقیقت برتر باشد که می توان آنرا در ذات و فطرت آدمی جستجو کرد و خانه ی ایرانی جلوه ی مستقیم از ارزش های معنوی و فرهنگی و شیوه های زندگی بوده است.در این گفتار سعی شده است که با استفاده از پژوهش، و تعریف مسکن سنتی در راستای فهم اصل انعطاف پذیری کالبدی- فضایی به بررسی الگوهای انعطاف پذیری با رویکرد نشانه شناختی در مسکن سنتی ایران دست یابیم. در بسیاری از این ابنیها ، الگوهای فضایی مشابه قابل بررسی و مشاهده هستند، لیکن می توان تمایز و تنوع های آشکاری را از نقطه نظر تعریف و ترکیب الگوهای فضایی و تمایز حالت های فضایی نیز در آنها مشاهده کرد و چه بسا در نهایت به این نتیجه دست یافت که الگوهای فضایی اکتسابی بوده و خلاقیت هنگام تعریف مجدد این الگوها در ساخت و یا تکرار با توجه به زمان و نیازهای مرتبط با آن دوره بروز می کرده است.در ادامه ی پژوهش انجام گرفته تاکید بر مطالعه ی مفاهیم نظری در راستای انجام بررسی الگوهای انعطاف پذیری در مسکن سنتی شهریزد و, جستجوی نحوه ی استخراج مبانی انعطاف پذیری با رویکرد نشانه شناختی و چگونگی دستیابی به مدل مفهومی بر اساس تلاقی مبانی با رویکردی مشخص است.

کلیدواژه ها:

مسکن سنتی ، جهان بینی ساخت ، انعطاف پذیری ، نشانه شناختی