مفهوم سازی قدرت زیبایی شناختی در شهر با واسطه دیجیتالی

زیبایی شناسی که ، عموما به عنوان تاکید شدید بر نگاه و احساس حسی محیط های شهری درک می شود، به چشم اندازی مهم تبدیل شده است که از طریق آن دانش پژوهی شهری فرآیندهای اقتصادی ، اجتماعی ، سیاسی و فرهنگی پروژه های بازآفرینی شهری را در سراسر جهان بررسی می کند. بسیاری از این کار زیبایی شناسی اکنون با واسطه انواع بسیاری از فناوری های دیجیتال انجام می شود. درهم تنیدگی فناوری های دیجیتال با حس حسی توسعه های شهری به روشهای مختلف در مکانهای مختلف شهری آشکار می شود. عمقای در حال تغییر شکل تجسم تجربه زندگی شهری است . و روابط قدرت خاصی را وضع می کند. تمرکز این مقاله است . این مقاله با تکیه بر آثار لفور و یانسون، مفهوم فضای »بافت دار« را به منظور ارائه واژگانی تحلیلی که می تواند پیکربندی های متمایز تجربه شهری را در تقاطع محیط های شهری خاص، احساسات بدنی و دستگاههای دیجیتال توصیف کند، توسعه می دهد. تجزیه و تحلیل سیاست حسی تجسم یافته مهم است زیرا جنبه های مختلف حسی بدنی در تجارب انسانی و روابط بین خود و دیگران مرکزیت دارد. از این رو بدنها به طور متفاوتی در بیانهای مختلف این زیبایی شناسی شهری جدید ثبت می شوند: در حالی که برخی اغوا می شوند، برخی دیگر نامرئی یا دفع می شوند، یا به طور دوسوگرا در فضاهای زیبایی شناختی با واسطه دیجیتال درگیر می شوند. این مقاله نمونه هایی از روابط قدرت ذاتی در زیبایی شناسی بافت دار سه تا از مهم ترین و مرتبط ترین فرآیندهای تغییر شهری معاصر با واسطه دیجیتالی را ارائه می کند: تلاشها برای دیده شدن به عنوان یک »شهر در کلاس جهانی « و تسهیل اصیل سازی و گردشگری

کلیدواژه ها:

دانش پژوهی شهری ، بازآفرینی شهری ، پروژه شهری ، زیبایی شناسی ، دیجیتال