بازیابی طرح و باززنده سازی باغ نو شیراز

تحقیق در انواع آثار تاریخی حوزه معماری ، به مثابه ” پدیده کالبدی -اجتماعی پیچیده”، نیازمند رویکرد و روشی خاص است که محصولی تبیینی -روایی از آن اثر را به دست می دهد. باغ ایرانی نیز پدیدهای تاریخی -فرهنگی و کالبدی است که شاهد مصادیق گوناگون آن در طول تاریخ ایران هستیم . مطالعه در مصداقهای باغ ایرانی ، به نحوی که زوایا و لایه های متفاوت باغسازی ایرانی را بر ما روشن می کند، می تواند موضوعهای متعدد پژوهشی را پیش رو گذارد که از اولویت های امروز مطالعات معماری ایران است .پژوهش های همه جانبه و جامع در مصادیق باغهای ناشناخته و در شرف نابودی متاخر، از مواردی است که به تعمیق دانش ما از باغ ایرانی یاری می رساند. باغ نو شیراز یکی از مصادیق دوران تحول از سنت به تجدد در باغسازی ایرانی است که هم اکنون در چارچوب پژوهشی با هدف شناخت زوایای مختلف و حصول روایت جامع از آن، با رویکردی کل نگر مبتنی بر روش میدانی و تاریخ شفاهی ، در کنار سایر منابع در حال انجام است ، بخشی از این تحقیق که به مستندسازی ، بازیابی و بازخوانی طرح باغ مربوط می -شود، موضوع پژوهش حاضر است که برمبنای دو پرسش اساسی ، یکی پرسش از طرح کالبدی و چگونگی فضای باغ و دیگری پرسش از روش تحقیق مناسب برای چنین مصادیقی ، با توجه به امکانات و محدودیت هایی که دارند، ساختار یافته است . بنابراین ، مقاله با محور بازیابی طرح، بازخوانی و تفسیر طرح و شناخت فضای باغ، هم زمان روش تحقیق مناسب را نیز تبیین می کند.

کلیدواژه ها:

باغ ایرانی ، روایت باغ نو شیراز ، باغ های ناشناخته ، روش تفسیری -تاریخی .