شاخص ها و معیارهای موثر بر رضایتمندی شهروندان از فضاهای عمومی شهری

در دهه های اخیر رشد شهر نشینی و توجه صرف به الزامات فیزیکی و کم توجهی به فضاهای عمومی که بستری برای ارتباط میان مردم میباشند و نقش مهمی در سرزندگی شهرها ایفا میکنند، سبب بروز مشکلاتی در زمینه نیازهای روانی و اجتماعی شهروندان شده است . امروزه فضاهای عمومی شهری , ضرورتی اساسی در برنامه های توسعه شهری یافته اند که این امر حکایت از نقش این فضاها در تقویت وجهه فرهنگی -اجتماعی شهر دارد. فضای شهری به ترکیبی اطلاق می شود که از فعالیت ها, بناهای مختلف فرهنگی , اجتماعی , اداری , تجاری و مانند آن و عناصر و اجزای شهری به صورتی آراسته , هماهنگ و واجد نظم و زیبایی و بالطبع با ارزش های بصری تشکیل می گردد و از نظر فیزیکی دارای بدنه ای محصور کننده می باشد. در دهه های اخیر نگرش های متعددی در رابطه با شکل گیری »کیفیت فضاهای عمومی شهری « مطرح شده است . اما آن چه قابل تشخیص است ، عدم توجه به مفهوم کیفیت فضایی یکپارچه و رویکرد ک لنگر آن در حوزه شهرسازی است . برخورداری از ساختار و پیکره ای منسجم وانتظام یافته یکی از اصول بنیادین در حفظ مطلوبیت سکونت و فعالیت در پهنه های شهری می باشد و نقش مهمی در تعیین کیفیت توسعه شهرها ایفا می نماید. در شرایط حال حاضر شهرها، نظام استخوان بندی فضاهای شهری و قلمرو همگانی گسسته است . در این مقاله مفهوم برخورداری از ساختار یکپارچه شهری که از مسایل مهم پیش رو است و میتواند بر عملکرد تمامی مولفه ها و عناصر شهری تاثیر گذاردوآنها را در راستای خلق کلیتی پویا، هماهنگ نماید به عنوان خلاء ساختار یکپارچه شهری مورد بحث و بررسی قرار گرفته است .

کلیدواژه ها:

شهروندان ، شهرسازی ، رضایتمندی ، فضای عمومی