نقش مداخلات روانشناسی بر بهبود خودکارآمدی کودکان با اختلالات هیجانی و رفتاری

این مقاله به بررسی نقش مداخلات روانشناختی در خودکارآمدی کودکان مبتلا به اختلالات رفتاری هیجانی می پردازد. خودکارآمدی، باور فرد به توانایی خود برای موفقیت در موقعیتهای خاص یا انجام وظایف، یک عامل حیاتی در رشد رفاه کودکان چنین چالشهایی است. مداخلات روانشناختی مختلف، از جمله رفتار درمانی، آموزش مهارتهای اجتماعی، و تکنیکهای تمرکز حواس را مورد بررسی قرار میدهد که نشان داده شده است بر خودکارآمدی کودکان مبتلا به اختلالات عاطفی و رفتاری تاثیر مثبت دارد. هدف این مداخلات با افزایش خودکارآمدی، بهبود عملکرد کلی، تعاملات اجتماعی و عملکرد تحصیلی این کودکان است. یافته ها بر اهمیت ادغام مداخلات روانشناختی در درمان و حمایت از کودکان مبتلا به اختلالات عاطفی و رفتاری برای ارتقای اعتماد به نفس، تابآوری و نتایج مثبت آنها تاکید میکند.

کلیدواژه ها:

مداخلات روانشناختی ، خودکارآمدی ، کودکان ، اختلالات هیجانی ، اختلالات رفتاری ، درمان شناختی-رفتاری.