رفتار تصمیم گیری بر همراهی دانش آموزان در سفرهای تحصیلی شهر تهران

تعداد زیادی از والدین برای حفاظت از فرزندان و آرامش خود آنان را در مسیر مدرسه همراهی می- کنند. سیاستگزاران برای کاهش استفاده از شیوه های موتوری و یا حداقل کاهش استفاده از اتومبیل شخصی در سفرهای تحصیلی که تنها به قصد رساندن و یا برگرداندن دانش آموزان صورت میگیرد موفق نخواهند بود، مگرآنکه دغدغه های والدین را به خوبی شناسایی کنند. شناسایی رفتار همراهی دانش آموزان در سفرهای تحصیلی به دلایلی از جمله کاهش استقلال دانش آموزان، بررسی تورهای پیچیدهی سفر در میان اعضای خانواده، و شناسایی بهتر دغدغه های والدین در جهت بهبود سیستم حملونقل از اهمیت به سزایی برخوردار است. مدل لوجیت آشیانهای سه سطحی برای توصیف شیوه همراهی دانش آموزان در سفر تحصیلی بهکار گرفته شد. به علاوه، برای توصیف واقعیتر مدل، دلایل اصلی والدین بر تصمیم گیری رفتار همراهی مانند راحتی و ایمنی مورد بررسی واقع شد. برخی متغیرهای حساس در سیاستگزاری از جمله زمان سفر، درآمد، و مالکیت خودرو مورد استفاده قرارگرفت تا رفتار همراهی دانشآموزان را روشنتر سازد. همچنین، کشش پذیری مدلهای لوجیت چندگانه و آشیانهای مورد مقایسه قرار گرفت تا نشان دهد استفاده از نتایج مدلهای نامناسب چگونه نیل به سیاستهای نادرست را به همراه خواهد داشت. نتایج متغیر زمان سفر که در تحلیل های سیاسی بسیار حائز اهمیت است این مطلب را به خوبی نشان داده است.

کلیدواژه ها:

سفر تحصیلی ، تصمیم گیری بر همراهی ، مدل لوجیت سه سطحی ، سیاست گزاری