حذف یون نیکل از محلول های آبی توسط نانو ذره سیلیکای تثبیت شده بر زئولیت x۱۳

زمینه و هدف: مواد با ساختار نانو به علت دارابودن گروههای عاملی و خواص ویژه بسیار مورد توجه قرار گرفته اند. پژوهش حاضر با هدف تعیین کارایی نانوجاذب سنتز شده در حذف یون نیکل از محلول آبی طراحی و اجرا شده است. روش بررسی: دراین پژوهش، نانوذرات سیلیکا تثبیت شده بر جاذب زئولیت x۱۳ به روش سل ژل جذب تهیه شد. جهت شناسایی ساختارنانوذرات تثبیت شده بر جاذب زئولیت x۱۳، آزمون میکروسکوپ الکترونی روبشی انجام یافت. همچنین فرآیند جذب به صورت ناپیوسته و در شرایط آزمایشگاهی با تاکید بر اثرات پارامترهای مختلفی چون زمان تماس, غلظت اولیه یون نیکل، pH، مقدار جاذب ودما بر راندمان جذب مورد بررسی قرار گرفت. جهت بررسی عملکرد جاذب تهیه شده، آزمایش های جذب با استفاده از جاذبهای نانوذره سیلیکا و زئولیت x۱۳نیز انجام گرفت و نتایج حاصل مقایسه شدند. در مرحله بعد، به بررسی ایزوترم و سینتیک جذب پرداخته شده و مدل های مناسب انتخاب شد. یافته ها: نتایج آزمون میکرسکوپ الکترونی روبشی، نشانه ازموفقیت آمیز بودن فرآیند تثبیت و توزیع اندازه نانو برای ذرات سیلیکای تثبیت شده داشت. بهینه های هر عامل که بیشترین میزان جذب را داشتند, غلظت اولیه نیکل۶۰ میلی گرم بر لیتر، pH برابر ۶ و ۱ گرم جاذب در دمای ۴۰ درجه سانتی گراد به دست آمد. بحث و نتیجه گیری: با تثبیت نانو ذره بر بستر زئولیتی، علاوه بر این نانو ذره بر بستری حجیم تر تثبیت شد و امکان استفاده صنعتی آن فراهم گردید. علاوه براین، تثبیت نانو ذرات سیلیکا بر گرانولهای زئولیت، موجب افزایش جذب یونهای نیکل در مقایسه با زئولیت x۱۳ شد و درصد از مقدار ۲۶% به ۹۸/۴۳% افزایش یافت.

کلیدواژه ها:

زئولیت ، نانوذرات سیلیکا ، نیکل ، ایزوترم ، سینتیک.