عقد صلح در مقام معاملات با واکاوی از منظر فقه فریقین و حقوق ایران با نگاهی به حقوق مصر و عراق

عقد صلح در مقام معاملات، یکی از اقسام پذیرفته شده عقد صلح در قانون مدنی ایران است. سهولت استفاده از این عقد در جامعه از مزایای این عقد است، ولی معایبی وجود دارد که می توان به تقلب به قانون و ضرر به شخص ثالث اشاره کرد و این که پذیرش این نوع از عقد صلح، با فلسفه تشریح عقود معین دیگر تا حدودی همخوانی ندارد. هدف از نگارش این مقاله، این است که حذف این صلح ابتدایی از قوانین ما، مخالفتی با شرع مقدس دارد یا خیر؟ روش مطالعه و تحقیق به صورت کتابخانه ایی است. به بررسی منایع فقهی و ادله مشروعیت عقد صلح در مقام معاملات، در فقه فریقین با نگاهی به حقوق مصر وعراق، پرداخته شده است. به نظر می رسد، عقد صلح در مقام معاملات، دارای حقیقت شرعیه نبوده و حذف این قسم از عقد صلح مخالف شرع نخواهد بود و راه سوء استفاده از قانون از این طریق را مسدود خواهد کرد. هدف از نگارش این مقاله، این است که حذف این صلح ابتدایی از قوانین ما، مخالفتی با شرع مقدس دارد یا خیر؟ روش مطالعه و تحقیق به صورت کتابخانه ایی است. به بررسی منایع فقهی و ادله مشروعیت عقد صلح در مقام معاملات، در فقه فریقین با نگاهی به حقوق مصر وعراق، پرداخته شده است. به نظر می رسد، عقد صلح در مقام معاملات، دارای حقیقت شرعیه نبوده و حذف این قسم از عقد صلح مخالف شرع نخواهد بود و راه سوء استفاده از قانون از این طریق را مسدود خواهد کرد.

کلیدواژه ها:

صلح در مقام معاملات ، فقه امامیه ، فقه اهل سنت ، حقوق ایران ، حقوق عراق ، حقوق مصر