بررسی تاثیرات روش تدریس فعال بر بهبود فرایند یاددهی و یادگیری و میزان علاقه دانش آموزان به آموختن

امروزه با تغییرات مداوم دانش در بازههای زمانی کوتاه، دانشآموزان باید یادگیرندگانی مادامالعمر تربیت شوند. این شرایط با ارائه آموزشهای صحیح و همکاری دانشآموزان امکانپذیر است. درک روزافزونی وجود دارد که دانشآموزان برای یادگیری در یک محیط در حال تغییر به انجام کارهایی بیشتر از گوشدادن نیاز دارند. آنها نیاز دارند چگونگی مدیریت انجام فعالیتها را فراگیرند. یادگیری فعال عنصری کلیدی در فرایند یادگیری است و بیشتر شیوهها و سبکهای یادگیری آن را مولفهای حیاتی میبینند. به یادگیری فعال بهعنوان هر کاری که دانشآموزان در کلاس درس انجام میدهند، به غیر از گوشدادن منفعلانه به سخنرانی معلم، اشاره میکنند. یادگیری فعال رویکردی است که در آن دانش آموزان با ایجاد دانش و درک در فرایند یادگیری شرکت می کنند. در مدرسه ها معمولا این کار را در پاسخ به فرصت های یادگیری طراحی شده توسط معلم خود انجام می دهند. در این رویکرد، یادگیرنده باید به طور فعال در جریان آموزش درگیر شود تا یادگیری موثر صورت گیرد. یادگیری فعال آموزش را اثربخش می کند و انگیزه را در دانش آموزان افزایش می دهد. در این پژوهش به بررسی تاثیرات روش تدریس فعال بر بهبود فرایند یاددهی و یادگیری و میزان علاقه دانش آموزان به آموختن پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

تدریس فعال ، آموزش ، علاقه ، آموختن ، دانش آموز