بررسی اثربخشی آموزش هنر بر رشد خلاقیت و نوآوری دانش آموزان

هنر پدیده ای است که از دیرباز نقشی بسزا در زندگی انسان دارد و تاثیر این موضوع چنان بوده است که همراه بسیاری از صاحب نظران و اندیشمندان در ادیان و مکاتب مختلف از آن به عنوان وسیله ای کارآمد و موثر در جهت ترویج و تبلیغ اندیشه ها و رفتار مورد نظر خود از آن استفاده کرده اند. خاستگاه هنر هر چه باشد، درباره این مطلب میان اندیشمندان مختلف اتفاق نظر وجود دارد که «هنر از قدیمی ترین و موثرترین پدیده های زندگی فردی و اجتماعی انسان است»، تا جایی که هیچ وسیله یا روش زندگی را نمی توان پیدا کرد که هنر به نوعی در آن نفوذ نکرده باشد. هنر به مفهوم متعالی، عرصه ظهور صورتهای خیالی و ادراکهای شهودی ذهن و به مفهوم ظاهری، جلوه فرافکنی و تخلیه احساسات نهایی است. در هر سطح، هنر بهترین مجال برای به تصویر کشیدن خویشتن ناهشیار و تمثیل درآوردن افکار ناپیدا و ایده های خلاق است و به فرد فرصت می دهد که بر تصاویر درونی خود بنگرد و با تمثیل های ناهشیار خود مناظره و بر بازسازی خود نظاره کند. مهم ترین هدف آموزش و پرورش در تعلیم و تربیت دانش آموزان فراهم کردن شرایط و امکانات لازم برای بالا بردن سطح شناخت، تقویت، خلاقیت و قدرت بررسی نقد و تحلیل در آن ها است. یکی از راه های تحقق این امر آموزش صحیح هنر به دانش آموزان است . مفاهیم هنر به رقم غوطه وری مان در کشوری هنر آفرین و هنر پرور چندان شناخته شده نیست و در حال حاضر قابلیت های هنر در زندگی روزمره و نظام آموزشی چندان شناخته شده نیست. با تعریف صحیح هنر و آشنا شدن به قوت های آن پی می بریم که تا چه حد از این نیروی نهفته در اصالت های فرهنگی و ملی مان غافل بوده ایم و نتوانسته ایم بهره چندانی در تربیت و تعلیم دانش آموزان داشته باشیم. در این پژوهش به بررسی اثربخشی آموزش هنر بر رشد خلاقیت و نوآوری دانش آموزان پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

هنر ، آموزش هنر ، پرورش ، خلاقیت ، دانش آموزان.