نقش راوی در روایت های داستان رستم و سهراب

داستان های حماسی و پهلوانی به شیوه های گوناگون بازسازی شده اند. روایت های عامیانه و مردمی، محملی برای بازآفرینی این داستان ها هستند. راویان شاهنامه، نویسندگانی هستند که متن شاهنامه را به صورت داستانی و سینه به سینه نقل می کنند، و هریک متناسب با اهداف خود برای بازگوکردن داستان، زاویه دید خاصی را برمی گزینند. در این پژوهش، نوع و راهبرد راوی و زاویه دید را در روایت های داستان (رستم و سهراب) بررسی کرده ایم. پرسش تحقیق آن است هه راویان های این داستان، هر یک چگونه و با چه دیدگاهی بخش هایی از داستان را برجسته می کنند یا به نسبت اصل داستان، آن را به صورتی متفاوت یا با نگرشی دگرگون نقل می کنند؟ نتیجه تحقیق نشان می دهد نگاه راویان مختلف داستان رستم و سهراب مبتنی بر تقدیر باوری است. راوی شاهنامه با ذکر جزئیات یک واقعه همراه با مکث و تامل یا کلی نگری و حذف، گفتمان خاص و مورد نظر خود را رقم می زند. راوی طومار راوی مداخله گر است، مدام در پی افشا، قضاوت و تفسیر است و برای پذیرش و مقبولیت هر چه بیشتر قهرمان، او را باورمند به دین و مذهب معرفی می کند.

کلیدواژه ها:

راوی ، داستان رستم و سهراب ، شاهنامه فردوسی.