کاربرد نانوفناوری در تولید سوخت بیواتانول

منابع انرژی جهانی وابسته به سوخت های فسیلی است که از دسته انرژی های تجدیدپذیر نیستند. به دلیل سرعت بالای شهرنشینی و صنعتی شدن, تقاضا برای آنرژی به شدت در حال افزایش است. بنابراین، منابع انرژی تجدیدپذیر مورد نیاز هستند. سوخت های زیستی، از منابع انرژی تجدیدپذیر و سازگار با محیط زیست هستند که از توده زیستی تولید می شوند. نسل اول سوخت های زیستی از قند، ذرت یا دیگر محصولات کشاورزی تولید می شوند. برای پاسخ به تقاضای جهانی برای سوخت های زیستی, باقیمانده های کشاورزی به عنوان ماده خام برای تولید بیواتانول مورد توجه فرار گرفتند که نسل دوم سوخت های زیستی نامیده می شوند. مواد لیگنوسلولزی، مقرون به صرفه، فراوان، دارای دسترسی آسان و تجدیدپذیر هستند. نانوفناوری به عنوان یک فناوری امیدوارکننده جهت کاهش هزینه های تولید و همچنین اثرات مضر بر محیط زیست نگریسته می شود. نانومواد با توجه به نیاز مراحل مختلف تولید بیواتانول مانند پیش تیمار تیمار آنزیمی و تخمیر مورد استفاده قرار می گیرند. به کار بردن سوخت های زیستی، میزان انتشار دی اکسیدکربن، ترکیبات گازوئیلی عامل سرطان و گازهای گلخانه ای را کاهش می دهد و با وسایل نقلیه کنونی نیز سازگار است و می تواند جایگزین مناسبی برای سوخت های رایج باشد.

کلیدواژه ها:

بیواتانول ، بیوکاتالیست ، تخمیر ، سوخت تجدیدپذیر ، نانوذرات