اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر نظریه امید اسنایدر بر میزان اهمال کاری تحصیلی دانش آموزان دختر متوسطه اول شهر کاکی

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر نظریه امید اسنایدر بر میزان اهمال کاری تحصیلی دانش آموزان دختر متوسطه اول شهر کاکی انجام شده است. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر ۵۱۲ نفر از دانش آموزان دختر متوسطه اول شهر کاکی بود. حجم نمونه پژوهش ۳۰ نفر به روش نمونه گیری خوشه ای بود. برای گردآوری داده ها از پروتکل آموزش گروهی مبتنی بر نظریه امید اسنایدر و پرسشنامه اهمال کاری تحصیلی سولومون و بلوم (۱۹۸۴) استفاده گردید. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که آموزش گروهی مبتنی بر نظریه امید اسنایدر باعث کاهش هر یک از مولفه های اهمال کاری تحصیلی یعنی اهمال کاری در آمادگی برای امتحان، اهمال کاری در آماده کردن تکالیف و اهمال کاری تحصیلی در انجام کارهای پژوهشی در آزمودنی های گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه گردید. نتیجه گیری کلی پژوهش نشان داد که با تقویت آموزش گروهی مبتنی بر نظریه امید اسنایدر در بین دانش آموزان می توان به کاهش اهمال کاری تحصیلی آنان در مدارس کمک فراوانی نمود.

کلیدواژه ها:

آموزش گروهی مبتنی بر نظریه امید اسنایدر ، اهمال کاری تحصیلی