تبیین اشتیاق تحصیلی بر مبنای درگیری تحصیلی و تاب آوری با نقش میانجی اهمالکاری تحصیلی

پژوهش حاضر با هدف بررسی مدل علی ارتباط درگیری تحصیلی و تاب آوری با افت تحصیلی از طریق میانجیگری اهمالکاری تحصیلی انجام شد. جامعه آماری شامل دانشآموزان دختر استان مازندران در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بود. ۳۵۴ نفر طبق جدول کرجسی و مورگان با روش نمونهگیری خوشهای مرحلهای و با رعایت ملاکهای ورود و خروج به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمعآوری اطلاعات از پرسشنامههای درگیری تحصیلی پینتریچ و دیگروت، تابآوری کانر و دیویدسون، اشتیاق تحصیلی اسکافیلی و همکاران و اهمالکاری تحصیلی سواری استفاده شد. دادهها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و بوتاستراپ از طریق نرمافزارهای SPSS و AMOS نسخه ۲۲ در سطح معناداری (۰۵/۰>p) تجزیه و تحلیل شدند. یافتهها حاکی از برازش مناسب مدل بوده و روابط مستقیم متغیرهای درگیری تحصیلی، تابآوری و اهمالکاری تحصیلی با اشتیاق تحصیلی معنادار بود. همچنین، روابط غیرمستقیم درگیری تحصیلی و تابآوری با اشتیاق تحصیلی از طریق میانجیگری اهمالکاری تحصیلی معنادار بود.

کلیدواژه ها:

اشتیاق تحصیلی ، اهمالکاری تحصیلی ، تابآوری ، درگیری تحصیلی