استفاده از فاکتور درس پژوهشی در راستای افزایش آگاهی معلمان

مطالعه حاضر به بررسی فاکتور درس پژوهشی در راستای افزایش آگاهی معلمان در سیستم های آموزشی پرداخته است. یکی از رویکردهای موثر که در سالیان اخیر توجه بسیاری از برنامهریزان آموزشی و درسی را به خود جلب کرده، درس پژوهی است. نظام آموزشی ژاپن این روش را برای توسعه حرفهای ابداع و فرهنگسازی کرد و به سرعت در دیگر نظامهای آموزشی ازجمله امریکا، استرالیا، انگلستان و کشورهایی مانند ایران گسترش پیدا کرد. معلمان در این روش، خود را در چرخه بهبود تدریس که بر برنامه ریزی، مشاهده و اصلاح طرح درس متمرکز است درگیر می کنند. زمانیکه معلمان به تدریس مشغول اند، فرصت کمی برای چنین تمرکزی دارند. بررسی چگونگی تفکر و یادگیری دانشآموزان بخشی از درسپژوهی است که در آن معلمان، بیشتر متوجه احساسات دانشآموزان میشوند. رشد و توسعه همه جانبه معلمان، بهعنوان بخشی از زندگی آنان، برای درک مفهوم بلوغ و غنیسازی تجارب آموزشی آنان نیز اهمیت دارد. بیشتر معلمان ژاپنی، آموزش و یادگیری را عملی مشارکتی میدانند و معتقدند بهترین راه بازآموزی معلمان، فراهمساختن فرصتهای یادگیری است تا ایدهها و تجارب را به اشتراک بگذارند و بازاندیشی عمل تربیتی را از طریق بحث در گروههای کوچک یادگیری و شبکه های کاری مرتبط انجام دهند. به عبارت دیگر، گروههای درس پژوهی با کنکاش علمی و تبدیل دانش به دست آمده، به عمل تدریس، در برابر وظیفه و جایگاه خود احساس رضایت خاطر پیدا میکنند.یکی از ویژگیهای بسیار مهم در آموزش موثر معلمان در مدارس، شناخت و به کارگیری استراتژیهای مختلف آموزشی است. یک معلم باید بتواند در شرایط مختلف سازگار با وضعیت موجود و خصوصیات دانش آموزان، از رویه ای مناسب برای آموزش مطالب درسی بهره گیرد. تاکنون کارشناسان طبقه بندی های مختلفی از استراتژیهای آموزشی را در بررسیها و تحقیقات انجام شده ارائه کرده اند. در زیر نتایج یکی از این موارد که مبنای اساسی آن تحقیقات مازانو در سال ۱۹۹۸ است، در قالب هشت استراتژی برای بهبود آموزش دانش آموزان ارائه شده است. یادگیری تعاملی (برای مثال ایجاد گروههای یکسان در بین دانشآموزان برای ارائه قسمتی از درس و امکان تبادل نظر با سایر گروهها)

کلیدواژه ها:

درس ، دانش آموز ، استراتژیهای مختلف آموزشی ، معلم