بررسی نقش زمان بندی چراغ در هماهنگ سازی تقاطعات چراغ دار توسط روش های وبستر و اکسلیک

کاهش زمان سفر، کاهش زمان تاخیر، افزایش سرعت حرکت، صرفه جویی در هزینه ها، افزایش ظرفیت موثر و در نهایت صرفه جویی درمصرف سوخت و کاهش آلاینده ها از محاسن هماهنگ سازی میباشند. تاثیر زمانب ندی در هماهنگ سازی از جمله مواردی است که در اکثر اوقات نادیده گرفته میشود. در اینجا دو روش زمان بندی وبستر و اکسلیک، و تاثیر هر یک از آنها بر پهنای باند عبور موج سبز بررسی شد. و مشخص شد که طول چرخه های کوتاهتر پهنای باند عبور بزرگتری را در دو سیستم عمود بر هم نتیجه نمیدهد. همچنین در حجمهای یکسان فرمول اکسلیک طول چرخه های کوتاهتری را نتیجه داد، که این میزان حدود 10 % کمتر از سیکل وبستر است. از نظر تاخیر چرخه های کوتاهتر تاخیر کمتری را نتیجه خواهند داد، اما نسبت تاخیرها نشان داد، که پهنای باند بزرگتر از روش وبستر میسر است. همچنین روش اکسلیک با طول چرخه کوتاهتر، سرعت پیشروی موج سبز بهتری را نتیجه میدهد. در این جا با استفاده از معادلات ریاضی خطی ارایه شده که در شرایط پیش- روی رو به جلو به دست آمده، بهترین پهنای باند عبور در شرایط متفاوت هندسی به دست آمد. همچنین مشخص گردید که شرایط هندسی و فاصله متقارن تقاطع های مجاور تقاطع اصلی نقش بسیار مهمی در هماهنگ سازی دو سیستم عمود بر هم ایفا میکند.

کلیدواژه ها:

زمان بندی ، هماهنگ سازی ، روش وبستر ، روش اکسلیک