تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی بر عوامل تحریکی و مهاری آسیب عروق قلبی موش صحرایی ویستار دیابتی

سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 108

فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JMEG-3-1_007

تاریخ نمایه سازی: 31 خرداد 1403

چکیده مقاله:

چکیده هدف: دیابت ملیتوس، سندرومی متابولیکی است که با افزایش گلوکز خون ناشی از کمبود انسولین و یا کاهش حساسیت انسولینی بدن مشخص می شود. شرایط التهاب مزمن در بیماری دیابت با بیان آنزیم COX۲ همراه است. از متابولیت های مهم و موثر این آنزیم در هموستاز قلبی عروقی TXA۲ و PGI۲ می باشد. پروستاسایکلین رگ گشای قوی دیواره عروقی و مانع انباشت پلاکت هاست و ترومبوکسان A۲ سبب انقباض و تکثیر عضلات صاف، انباشت و تغییر شکل پلاکت ها می شود. پژوهش حاضر به بررسی تاثیر ۸ هفته فعالیت ورزشی مقاومتی بر بیان آنزیم COX۲ و متابولیت های آن شامل TXA۲ و PGI۲ در موش های صحرایی نر ویستار دیابتی می پردازد. روش پژوهش: در مطالعه ای تجربی تعداد ۲۴ سر موش صحرایی ویستار به دو گروه تمرین مقاومتی (۱۲=n) و کنترل (۱۲=n) تقسیم شدند. پروتکل تمرین مقاومتی شامل یک ست ۱۰ تکرار بالارفتن از نردبان تمرینات مقاومتی همراه با وزنه متصل به قاعده دم (۷۵۷۰ درصد حداکثر ظرفیت حمل وزنه هر موش صحرایی) سه جلسه در هفته و به مدت ۸ هفته بود. ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرین موش ها بی هوش شدند و خون گیری از قلب انجام شد، سپس قلب موش برداشته شد و بطن چپ جداسازی شد و برای سنجش متغیرهای COX۲، TXA۲، PGI۲ مورد استفاده قرار گرفت. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار SPSS ۱۶ انجام شد. یافته ها: نتایج آزمون تی مستقل نشان داد تمرین مقاومتی موجب کاهش معنی دار گلوکز پلاسما شده است (۰۵/۰≥P)، اما میزان انسولین پلاسما بین گروه ها تفاوت معنی داری نداشت. همچنین، نتایج آزمون تی نشان داد تمرین مقاومتی موجب تغییر معنی دار میزان PGI۲ و TXA۲ در مقایسه با گروه کنترل نشده است. با وجود این، میزان COX۲ در گروه تمرین مقاومتی (۶۹/۴۱±۰۹/۲۹۶) در مقایسه با گروه کنترل (۸/۲۶±۸/۲۵۲) در حد معنی داری افزایش داشته است (۰۵/۰≥P). نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان می دهد ۸ هفته تمرین مقاومتی در موش های صحرایی ویستار دیابتی تاثیر بارزی بر عوامل تحریکی و مهاری آسیب عروق قلبی ندارد و به نظر می رسد پروتکل یادشده تاثیری بر آسیب رگ های مویین قلبی ندارد. به دلیل کمبود اطلاعات در این زمینه پژوهشگران مطالعات بیشتر را اجتناب ناپذیر می دانند. واژگان کلیدی: آنزیم سیکلواکسیژناز۲، پروستاسایکلین، ترومبوکسان A۲، گلوکز خون، تمرین مقاومتی