تاثیر ۸ هفته تمرین مقاومتی فزآینده بر بیان پروتئین های موثر در لیپولیز بافت عضله اسکلتی موش های صحرایی تغذیه شده با محلول ساکاروز

هدف: انرژی مازاد بدن به صورت تری­آسیل­گلیسرول (TAG) در بافت چربی اندام­های مختلف ذخیره می­شود. به منظور کاهش ذخایر چربی، باید استفاده از آن­ها برای تولید انرژی افزایش یابد. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر ۸  هفته تمرین مقاومتی فزآینده و مصرف محلول ساکاروز بر بیان پروتئین­های موثر در لیپولیز بافت عضله اسکلتی موش­های صحرایی بود. روش شناسی: ۳۲ سر موش صحرایی نر بالغ از نژاد ویستار (۶-۸ هفته­ای)، ابتدا به طور تصادفی به ۲ گروه تغذیه شده با و بدون مصرف محلول ساکاروز ۳۰ درصد تقسیم و پس از ۴ هفته هر یک از گروه­ها به دو گروه تمرین و کنترل تقسیم شدند. گروه­های تمرینی به مدت ۸ هفته تمرین مقاومتی به روش فزآینده (بالا رفتن از نردبان) را ۳ روز در هفته انجام دادند. دو روز پس از آخرین جلسه تمرینی نمونه برداری انجام شد. مقدار پروتئین لیپاز حساس به هورمون (HSL)، گیرنده­ی کبدی ایکس- آلفا (LXRα) و پری­لیپین عضله خم کننده بزرگ انگشتان (FHL) به روش وسترن بلات اندازه­گیری شد. جهت تعیین معنادار بودن تفاوت بین متغیرها و تعامل بین آنها از تحلیل واریانس دوطرفه در سطح معنی­داری ۰۵/۰ P<استفاده شد. یافته ها: سطوح پروتئین HSL و پری­لیپین در آزمودنی­های گروه تمرین در مقایسه با کنترل افزایش (۰۱/۰P<)، اما سطح LXRα بدون تغییر بود. تاثیر مصرف محلول ساکاروز به تنهایی و همچنین تعامل بین مصرف محلول ساکاروز و تمرین مقاومتی فزآینده بر بیان پروتئین­های مذکور در بافت عضله معنادار نبود. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش بیانگر آن است که اگرچه ۸ هفته تمرین مقاومتی فزآینده موجب افزایش معنادار بیان برخی از پروتئین­های درگیر در لیپولیز شد، لیکن این تغییرات وابسته به مصرف محلول ساکاروز نمی­باشد.

کلیدواژه ها:

واژگان کلیدی: تمرین مقاومتی فزآینده ، لیپولیز ، لیپاز حساس به هورمون ، پری لیپین ، گیرنده x کبدی-آلفا