تاثیر یک دوره تمرین مقاومتی بر شاخص های جدید مقاومت انسولینی در مردان جوان چاق غیرفعال

هدف: مقاومت انسولینی حتی در افراد جوان با کم­تحرکی و چاقی مرتبط است. نشان داده شده است که شاخص­های جدید مقاومت انسولینی از ارزش بالینی برخوردارند. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر یک دوره تمرین مقاومتی بر شاخص­های جدید مقاومت انسولینی در مردان جوان چاق غیرفعال است. روش شناسی: در یک کار آزمایی نیمه تجربی، ۲۱ مرد جوان چاق غیرفعال به طور تصادفی به دو گروه تمرین مقاومتی (۱۰ نفر، ۳/۳±۷/۲۶ سال، ۸/۲±۶/۳۲ کیلوگرم بر مترمربع) و کنترل (۱۱ نفر، ۱/۳±۱/۲۷ سال، ۳/۳±۲/۳۲ کیلوگرم بر مترمربع) تقسیم شدند. ویژگی­های عمومی آزمودنی­ها، غلظت رسیستین سرم و شاخص­های آدیپونکتین-رسیستین (AR)، مدل ارزیابی هومئوستاز-آدیپونکتین (HOMA-AD) و مقاومت انسولینی (IRAR) قبل و پس از دوره تمرین اندازه­گیری شد. پروتکل تمرین مقاومتی شامل دوازده هفته تمرین با وزنه (۳ جلسه تمرین در هفته، ده ایستگاه، ۳ نوبت ۱۲-۸ تکرار در هر ایستگاه، شدت ۸۰-۶۰ درصد یک تکرار بیشینه، میزان استراحت بین نوبت­ها ۱ دقیقه و بین ایستگاه­ها ۲ دقیقه، مدت زمان تمرین اصلی حدود ۷۰-۶۵ دقیقه در هر جلسه) بود. یافته ها: تمرین مقاومتی غلظت رسیستین سرم (۰۰۶/۰=P)، HOMA-AD (۰۱۵/۰=P)، AR (۰۳۸/۰=P) و IRAR (۰۱۹/۰=P) را کاهش داد، اما هیچ کدام از شاخص­های مذکور در گروه کنترل تغییر معنی­داری نشان نداد. مقایسه میانگین­های اختلاف پیش­آزمون-پس­آزمون این شاخص­ها بین دو گروه نیز تفاوت­های معنی­داری نشان داد (۰۵/۰>P). نتیجه گیری: تمرین مقاومتی سطوح شاخص­های جدید مقاومت انسولینیرا در مردان جوان چاق غیرفعال کاهش می­دهد که می­تواند از جهت پیشگیری در برابر خطر بیماری­های قلبی-عروقی و متابولیکی برای این گروه جمعیتی ارزش کاربردی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

تمرین مقاومتی ، مقاومت انسولینی ، جوان ، چاق